Armin recenzja

„Armin” to kolejna książka, która zdecydowanie przyciąga wzrok swoją intrygującą okładką i kusi lekką domieszką tajemniczości, dzięki braciom van Lander. Muszę przyznać, że byłam jej strasznie ciekawa, rzekłabym nawet, że nawet więcej niż bardzo. Jak myślicie, była warta mojego czasu?

Oczywiście, że tak!!!

Po tragicznych wydarzeniach nad pewnym jeziorem Milan van Lander, który przez dwadzieścia lat żył w ogromnym poczuciu winy, w końcu odnalazł spokój i szczęście u boku swojej ukochanej Wiktorii. Niestety jego brat bliźniak nie miał takiego szczęścia. Armin mógłby z powodzeniem odzwierciedlać synonim „odpowiedzialności” – zawsze taktowny, zawsze wspierający, zawsze spokojny, zawsze łagodny, zawsze… nudny? Zasadniczość i perfekcyjność to jego drugie imię, a uśmiech i humor wydają się być dla niego czymś zbędnym. Nikt nie wie, że skrywa przed całym światem pewien mroczny sekret. Wraz ze zbliżającym się ślubem Milana i Wiktorii, Armin coraz częściej spotyka się z najlepszą przyjaciółka przyszłej bratowej — Natalią Grońską. To młoda zdolna prawniczka, która szturmem bierze świat. Z pozoru silna, odważna i przebojowa, ale to tylko fasada, za którą stara się ukryć rodzinną tajemnicę. Chroniąc swoich najbliższych, wpada w sidła bezwzględnego człowieka. Stłamszona i zaszczuta trafia do tajemniczego i ekskluzywnego klubu „Black Mirror”, gdzie fama głosi, że spełniają się tam wszystkie, nawet te najskrytsze pragnienia. Poznaje tam jego — Mister Reda — mężczyznę w masce, który wydawać by się mogło, że czyta w jej duszy jak w otwartej książce.

Kochani moi „Tamto lato” i Milan zniszczyli mnie emocjonalnie, ale to zdecydowanie „Armin” podbił moje czytelnicze serducho. To kolejna historia w dorobku Pani Agnieszki, która zdecydowanie nie należy do lekkich i cukierkowych romansidełek, które czasami pełnią funkcję „odmóżdżającą” i które wpadają z jednej i wypadają z drugiej strony naszej głowy. Powracamy do bólu, bezradności, ogromnego poczucia winy i straty. Przyglądamy się, jak te same wydarzenia wpłynęły na kolejną osobę i jak warunkowały jego dalsze życie przez niemal dwie dekady. Dodatkowo poznajemy przeszłość Natalii i razem z nią próbujemy poradzić sobie w sytuacji bez „dobrego” wyjścia. Autorka ponownie genialnie wykreowała swoich bohaterów, a pomysł klubu „Black Mirror” uważam za idealną kropką nad i, dodającą pikanterii i elektryzującego erotyzmu. Opowieść o braciach van Lander udowadnia, że nawet po najczarniejszej nocy, w końcu wyjdzie słonce. Przypomina, że niezależnie od trudności, które napotykamy, zawsze jest nadzieja. Kochani dajcie się porwać, gwarantuje Wam świetnie spędzony czas. Ja pochłonęłam ją na raz, co uwierzcie mi, nie zdarza mi się za często przy dwójce dzieci. Gorąco polecam.

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję Wydawnictwu Luna.