Łabędź recenzja

Nie znam żadnej z wcześniejszych książek Sylwii Trojanowskiej zapewne z tego powodu, że na ogół unikam typowo kobiecej literatury. Jak płachta na byka działają na mnie również pozycje oparte na motywie - miłość Polki/Niemca lub Żydówki/Niemca. Jednak "Łabędź" chociaż został opisany jako powieść historyczna ma w sobie nieco z sagi rodzinnej (które uwielbiam!), a zatem sięgnęłam po niego bez chwili wahania.

Tytułowi Łabędzie to niezbyt zamożna i prosta rodzina mieszkająca w Fordonie. Jednak mimo dość niskiego statusu społecznego Państwa Łabędziów cechuje bardzo nowoczesne podejście do edukacji, a więc ich dumą jest 18 letnia Ania, która planuje wybrać się do szkoły pielęgniarskiej w Warszawie. Poza Anią, Łabędziowie mają jeszcze dwóch synów - Olka i Radka, którzy wraz z siostrą tworzą niesamowicie oddane sobie trio.

Główną bohaterką książki jest Ania, ale całkiem sporo uwagi Autorka poświęca również życiu pozostałych członków rodziny. Ania jest postacią której nie można nielubić. Pracowita, zdolna, pomocna, a przy tym nie dająca sobie w kaszę dmuchać. Jej marzeniem, które ma ziścić się lada chwila jest przeprowadzka do Warszawy i podjęcie nauki w szkole pielęgniarskiej. Jednak na skutek rodzinnej tragedii musi Ona zostać w domu i odłożyć realizację swoich planów na kolejny rok. Ani jest przykro, ale szybko godzi się z losem i skupia na pracy w knajpce, gdzie pewnego dnia poznaje Gustawa. Gustaw ma wszystko czego może chcieć kobieta - jest przystojny, odważny i opiekuńczy. Niestety jest Niemcem, a wrzesień 1939 r. zbliża się nieubłaganie szybko ...

Polubiłam rodzinę Łabędziów. Uważam, że już za samych bohaterów książka powinna dostać niezłą ocenę. Mimo odległych czasów (akcja w latach 30 XXw.) Autorka ukazała dość nowoczesne podejście ludzi do życia - brak nakłaniania do żeniaczki/życie na kocią łapę/zachęcanie dzieciaków do nauki). Mam świadomość, że zachowania te normą nie były, ale fajnie, że zostało tutaj pokazane, iż nie wszyscy ludzie przeszłości byli przesadnie pruderyjni.

Mimo, że historia bardzo mi się podobała i czekam z niecierpliwością na jej kontynuację, to jednak nie zrobiła ona na mnie tak piorunującego wrażenia jak na innych Czytelnikach. Mianowicie - nie płakałam czytając ani nie rozmyślam o niej dniami i nocami. Jednak "Łabędź" to bardzo dobrze napisana książka, którą polecam!!!