Łabędź recenzja

Rok 2000, starsza kobieta natrafia w telewizji na reportaż o Gustawie Guderianie, kacie Polaków, według słów autora programu. Kobieta jest wstrząśnięta, reportaż wywołał lawinę wspomnień i wzruszeń.

Rok 1938, Fordon pod Bydgoszczą, rodzina Łabędziów. Anna, jej dwóch braci i rodzice żyją w zgodzie i miłości. Ania ma wielkie plany, zamierza wyruszyć do stolicy i tam rozpocząć studia pielęgniarskie. Cała rodzina jej kibicuje i wspiera, Anna byłaby pierwszą wykształconą osobą w rodzinie. Żeby to się wydarzyło, trzeba najpierw zgromadzić trochę funduszy. Anna znajduje zatrudnienie w miejscowej restauracji, gdzie spotyka mężczyznę innego od znanych jej do tych pory. Przystojny, elokwentny, zadbany i ewidentnie nią zauroczony. Ma on niestety jedną wadę, jest Niemcem. W ich rodzinie jedna zasada obowiązuje od pokoleń, żadnych małżeństw mieszanych. Można mieszkać obok Niemca czy Żyda, można się z nimi nawet przyjaźnić, ale za żadne skarby nie wychodzi się za nich za mąż. Miłość jednak nie kieruje się rozsądkiem, jak nam wszystkim wiadomo. Czy jednak ta miłość w przededniu wojny, a potem w czasie jej trwania, ma jakiekolwiek szanse?

„Łabędź” to nie tylko opowieść o wojnie, to przede wszystkim rzecz o niewyobrażalnej sile człowieka stojącego w obliczu wydarzeń, które niejednego mogą złamać, a wielu tegoż człowieczeństwa pozbawić. To również opowieść o rodzinnych więzach, dzięki którym łatwiej jest radzić sobie w traumatycznych czasach, o ogromnej woli życia i o nadziei, bez której nie ma szans na przetrwanie. „Łabędź” to po prostu opowieść o życiu ze wszystkimi jego blaskami i cieniami.

Sylwia Trojanowska na kartach swojej powieści umieściła również autentyczne postaci, takie jak Wanda Moblidowska, Rita Gorgonowa czy Wacław Wawrzyniak. Autorka zadbała również o to, aby jak najrzetelniej przedstawić tło historyczne i realia społeczne. Zachowała oryginalne nazwy ulic, miejsc, jak również niektóra nazwiska mieszkańców.

Powiecie pewnie, że nie przedstawiam wam tu nic nowego, że książek o takiej tematyce jest mnóstwo i macie rację. W ostatnim miesiącu sama przeczytałam co najmniej trzy takie pozycje. Każda z nich jednak w inny sposób traktowała temat wojny i zakazanej miłości i żadna z nich nie była podobna do poprzedniej. Sylwia Trojanowska ujęła mnie stylem, językiem, fabułą, bardzo realnymi bohaterami i tym, jak umiejętnie gra na emocjach czytelnika.