Łabędź

Rodzina Łabędź przyjeżdża do Fordonu tuż po pierwszej wojnie światowej. Jan i Justyna są rodzicami dwóch synów Radka i Olka. Po kilku latach rodzi się ich córka. Chłopcy przysparzają rodzinie sporo kłopotów. Imprezują, podrywają dziewczyny, często wdają się w bójki. Anna jest ich przeciwieństwem. Jest bardzo mądra, dobrze się uczy. Jest dumą rodziców. Jej marzeniem jest pielęgniarstwo. Aby uzbierać pieniądze na wyjazd do Warszawy, zatrudnia się w restauracji.

Niestety bieda i trudne zdarzenia powodują, że dziewczyna będzie musiała zrezygnować ze swoich planów.

Książka pt. "Łabędź" to spokojna powieść obyczajowa. Autorka dobrze oddała klimat minionych lat. Ukazała malownicze miejsca, ulice i zabytki, które istniały naprawdę. Zostały wspomniane tragiczne wydarzenia znane z historii naszego kraju. S.Trojanowska zwróciła uwagę na przywiązanie do rodziny, do rodzinnego domu. Polacy nawet w obliczu zagrożenia, nie chcieli opuszczać miejsca zamieszkania.

Pisarka stworzyła ciekawą opowieść oraz barwnych bohaterów. Moje serce skradła Anna, bardzo ją polubiłam.

W książce dominuje wątek miłosny. Polka zakochuje się w Niemcu. Jest to miłość trudna, zakazana. Para nie może swobodnie spacerować po mieście. O ich znajomości nie może wiedzieć nawet najbliższa rodzina.

Książka pt."Łabędź" trochę mnie rozczarowała. Liczyłam na wielkie emocje, z nadzieją przewracałam strony. Myślałam, że coś mnie zaskoczy, pojawi się nagły zwrot akcji. Chciałam...

Niesamowita książka, w prawdzie słuchałam ją w audiobooku, ale jadąc dziś samochodem pół drogi płakałam, bo historia bohaterów łamie serce czytelnika.
To opowieść o zakazanej miłości do wroga, o miłości w czasach wojny, o miłości, którą trzeba ukrywać przed całym światem, choć chciałoby się wykrzyczeć to uczucie.
To jest pierwsza książka Sylwii Trojanowskiej z która się spotkałam i już myślę, która będzie kolejna i czekam niecierpliwie na kontynuację "Łabędzia".
Jestem urzeczona językiem, jakim posłużyła się autorka, słuchałam i miałam wrażenie, że przeniosłam się w 1938 rok, dzięki temu historia jest niezwykle autentyczna.
To jest jedna z tych książek, która zapadnie mi w pamięci na lata i na pewno jedna z najlepszych wydanych w tym roku.

Jak żyć, kiedy marzenia i pragnienia zamieniają się w kupkę popiołu? Marzyć dalej? Odpuścić? Walczyć o swoje za wszelką cenę? Iść do celu po trupach? Co powinno być najważniejsze w życiu? Miłość? Rodzina? Pieniądze? Te i wiele innych dylematów czeka na bohaterkę najnowszej powieści Sylwii Trojanowskiej pt. "Łabędź".

Główną bohaterkę "Łabędzia", Annę, poznajemy w chwili, kiedy wkracza powoli w dorosły wiek. Ma osiemnaście lat i marzy o tym, by zostać pielęgniarką i nieść pomoc potrzebującym i chorym. Nie ogląda się na rodzinny dom, w którym się nie przelewa, lecz stara się sama, w miarę swych możliwości, zarobić na upragnioną szkołę w Warszawie. Aby wesprzeć rodziców, Justynę i Jana, w codziennym życiu, podejmuje pracę w restauracji "Wiślana". Justyna początkowo nie jest zachwycona decyzją córki, bo co to za praca dla młodej kobiety, ale rozumie jej determinację i upór. Oboje z Janem są dumni z córki, a także z dwóch synów, Olka i Radka. Chłopcy są starsi od Ani o pięć lat i kochają siostrę nad życie, co wiele razy będą mieli okazję udowodnić.

RODZINA

Łabędziowie to rodzina, dla której najważniejsze jest szczęście i bezpieczeństwo jej członków. Więzi łączące Justynę i Jana z dziećmi są wręcz nierozerwalne. Troska, jaką wzajemnie się otaczają, jest momentami wzruszająca. I wcale nie chodzi o rozpieszczanie dzieci, bo jest wręcz przeciwnie, szczególnie w przypadku łobuzujących chłopców, których oboje rodzice ...

Ostatnio dość popularną książką jest powieść o tytule „Łabędź”. Postanowiłam więc przekonać się czy jest taka dobra jak inni piszą. No niestety. Mnie nie porwała. Zastanawiałam się nawet czy w połowie nie skończyć czytać.

Autorka w pierwszym rozdziale zabiera nas do mojego Krakowa i przedstawia nam starszą panią, która podobnie jak ja kocha to miasto. Uwielbia spacery po Plantach, gwar turystów, hejnał mariacki. Szczególnie upodobała sobie wyprawy nad Wisłę, koło Wawelu by pokarmić łabędzie, chociaż wiedziała, że nie można tego robić. Często spacerowało po tym mieście, tak często na ile pozwalały jej na to bolące stawy i kolana. Mawiała, że na ból na kolan są leki, ale na wyrzuty sumienia już nie. Co ona takie zrobiła, że miała taka przemyślenia?

Po obejrzeniu programu o Gustwie Guderianie, postanawia skontaktować się z dziennikarzem Arturem Wolnym. Chciała opowiedzieć mu prawdziwą historię o ów mordercy, a tym samym przystąpić do ostatniej spowiedzi. Aby udzielić wywiadu wyjechała do Szcześcina. Miasta wspomień i duchów. Do miasta, do którego już nigdy miała nie wracać.

Do tego momentu, książka bardzo mi się podobała i myślałam, że kolejne rozdziały zainteresują mnie tak jak pierwsze. W kolejnych autorka zabiera nas do Fordona, do roku 1938.

Fordon to mała i cicha miejscowość do której licznie przybywali ludzie po wielkiej wojnie. Poznajemy Jana Łabędzia...

Rzadko sięgam po historię, które dzieją się w czasach wojny. Nie mogłam jednak się oprzeć po tylu wspaniałych opiniach. I to była dobra decyzja. Ta książka skradła moje serce.

Rok 1938. Anna Łabędź przygotowuje się do rozpoczęcia nauki w szkole pielęgniarskiej. Dorabia w kawiarni aby odłożyć na wyjazd. Plany niestety ulegają zmianie. Czeka ją wiele trudnych decyzji do podjęcia.. A nadchodząca wojna nie ułatwi jej życia...

Autorka w bardzo realistyczny sposób opisała społeczeństwo w dobie wojny.
Wykreowanie takich prawdziwych bohaterów, zachowań i ujmujących za serce czynów, to nie lada wyzwanie. Jestem oczarowana. Z dużą powagą czytało mi się te historię, ale też bywało momenty kiedy się uśmiechnęłam i uroniłam łzę.

„ (..) Zawsze wobec Niemców pogardę i niechęć żywiłem a wojna przyniosła tego jeszcze więcej. Ale Bóg zdążył wyjawić mnie niegodnemu wielką tajemnicę. Że w człowieku trzeba przede wszystkim człowieka szukać a nie Niemca czy Żyda.”
~
Anna to ambitna i pracowita kobieta, miała plany, swój cel i pomału do niego dążyła. Wsparcie jakie dostawała od swojej rodziny, łapało za serce. Więź między nimi była niezaprzeczalnie piękna i silna.
Bardzo zżyłam się z bohaterami. Cały czas miałam wrażenie, że siedzę obok nich i wszystko przeżywamy razem.

To zdecydowanie nie jest książka na jeden wieczór, potrzebowałam przy niej kilka wieczorów, aby mieć czas na poukładanie myśli.

Zachwyca nie tylko fabułą, styl jaki a...

Rok 1938. W podbydgoskim Fordonie młodziutka Anna Łabędź przygotowuje się do rozpoczęcia nauki w warszawskiej szkole pielęgniarskiej. Przed wyjazdem do wielkiego miasta próbuje zarobić pieniądze i zatrudnia się w restauracji. I tutaj zaczyna się jej historia.

Najpierw czułam dyskomfort. Autorka stworzyła tak intymny początek, tak bardzo prywatny (nawet ciężko to ubrać w słowa), że miałam wrażenie, że pakuję się nieproszona w czyjeś życie. Albo podglądam, a może nie powinnam. To mnie tak zaskoczyło, że nie wiedziałam co robić. Wyobraźcie sobie zatem jak dobrze to jest napisane!

Dyskomfort przeszedł w ciekawość, a ciekawość w grubą i silną nić porozumienia między mną a Anną. Bałam się razem z nią, cieszyłam, płakałam nad utratą bliskiej osoby i czułam jej motyle brzuchu. Stałam się Anną na czas czytania książki.

Sylwia Trojanowska stworzyła arcydzieło w swoim gatunku. Mam nieodparte poczucie, że ta książka jest niezwykle dojrzała i bardzo prawdziwa. To tak jakby autorka się odblokowała i pozwoliła swoim myślom i emocjom płynąć, jakby oddała czytelnikowi cząstkę siebie na stronach powieści.

Końcówka przyprawiła mnie o szybsze bicie serca. Serio. Nawet smartwach dał mi znać, że tętno za wysokie. Czy ja jeszcze muszę coś dodawać? A dodam jeszcze, bo muszę - język. O mamo! To jest majstersztyk. Momentami jest wręcz poetycko. I okładka - absolutnie genialna. Można śmiało powi...

Jeżeli ktoś skojarzy tytuł książki z łabędziem jako ptakiem, to od razu muszę go wyprowadzić z błędu, ponieważ Łabędź to nazwisko polskiej rodziny, chociaż te królewskie ptaki również występują w treści. Epizodycznie.

Historia Anny zaczyna się w roku 2000, ale przenosi czytelnika do roku1938. Fabuła odnosząca się do życia rodziny przeplatana jest wątkami dotyczącymi przedwojennego życia społecznego i politycznego. Między innymi autorka wspomina incydent kojarzący się z Nocą Kryształową, kiedy niechęć do Żydów i Niemców zaczęła się w Polsce nasilać. Empatyczna postawa głównej bohaterki i jej braci udowodniła, że nie wszyscy podzielali te same poglądy i dla wielu człowiek był po prostu człowiekiem bez względu na narodowość czy wyznanie.

Biorąc do ręki tę książkę spodziewałam się sporego ładunku emocjonalnego, ale to co odebrałam z niej przeszło chyba wszelkie granice.

Powieści odnoszące się do okresu przedwojennego i wojennego przeważnie bywają dla mnie bardzo mocno oddziaływujące na uczucia, szczególnie wtedy, gdy ja jako czytelniczka zaczynam odczuwać swoistą więź z bohaterami.

Znając „pióro” autorki byłam pewna, że książka mnie nie zawiedzie i muszę przyznać, że po skończeniu jej czuję niedosyt, który jeszcze bardziej wzmógł się po przeczytaniu jednego zdania: Koniec części I. Bardzo się cieszę, że autorka ma w planach kontynuację, bo jestem ciekawa dalszego losu Anny – głównej bohaterki, kt...

Sylwia Trojanowska posiadła dar snucia opowieści. Cechuje je piękny, obrazowy języki i wyjątkowy styl. Jej powieści dostarczają emocji, wzruszeń i chwytają za serce.
Taki jest " Łabędź " i taka jest "Żona nazisty" , czyli poruszająca dwu tomowa opowieść o Annie Łabędź - dziewczynie, która kochała, marzyła i doświadczała przewrotnych kolei życia.
Już od pierwszych stron historia intryguje swoją tajemnicą.
Autorka sprytnie wprowadza nas w opowieść zaczynając od czasów współczesnych. Kim był Gustaw Guderian - nieznany kat Polaków? Jakim był człowiekiem i jaką rolę odegrał w życiu Anny, jej rodziny i bohaterów uwikłanych w tę opowieść.
To tajemnicą, którą chce się odkrywać, choć emocje towarzyszące lekturze nie zawsze są wygodne ze względu na czas, w którym są umiejscowione.

W "Łabędziu" poznajemy Anny i jej rodzinę. Akcja powieści dzieje się na rok przed wybuchem wojny i autorka za tło akcji obiera Fordon. To miejsce mnie zaciekawiło i oczywiście musiałam sprawdzić jego historię i lokalizację.
Fordon to obecnie dzielnica Bydgoszczy, wcześniej było to samodzielne miasto.
Anna marzy o szkole pielęgniarskiej, ale sytuacja rodzinna zmusza ją do podjęcia pracy. Zatrudnia się jako kelnerka w miejscowej kawiarni. Kto by przypuszczał, że los zgotował dla niej zupełnie inny scenariusz, niż sobie wymarzyła.
Dziewczyna zostanie poddana życiowym próbom. Między rozterkami serca, zakazaną miłością, a rozsądkiem i silnym przywiązaniem do rodziny wybory...

Ach, jaka ta książka była piękna. Spojrzałam w przeszłość.

Początek tej historii otulał i intrygował, pozwolił nam poznać rodzinę Łabędziów, społeczność mieszkającą w Fordonie i obok. Akcja toczyła się tu niespiesznie, ukazując przedwojenną codzienność tych ludzi.

Ta historia utkana jest z cieniutkich nitek tworzących obraz rodzinnego życia i miłości. Z ludzkich relacji, które dają siłę przypominając o tym co najważniejsze. Z pragnień ukrytych pod skórą, o które warto walczyć. Z głębokiego smutku i nieśmiałej radości. Z ludzi połączonych więzami krwi, którzy zrobią dla siebie wszystko. Wiemy jednak, że to kwestia czasu kiedy ten obraz pęknie i nic już nie będzie takie jak wcześniej.. wojna odbierze wiele, stawiając bohaterów przed trudnymi wyborami.

Język jakim napisana jest ta książka doskonale oddaje ducha tamtych czasów. Czytało mi się wspaniale, byłam tam razem z Anią. Chodziłam do pracy, wdychałam zapach tamtego powietrza, chłonęłam troski i zwyczaje. Czułam jej ból, marzenia, rozterki. Walkę o siebie i swoją przyszłość.

Nie dla mnie typowe romanse, miłości zrodzone z jednego spojrzenia i superbohaterzy zawsze na czas ocalający ukochaną. Bałam się tego tutaj, przesłodzonej historii, którą tak często karmią nas autorzy.

Dostałam złamane serce i ogrom emocji. Może wolałabym tę wersję wyżej by tego nie przeżywać. Przez pół książki zastanawiałam się gdzie ta relacja,...

Akcja dzieje się w 1938 roku w podbydgoskim Fordonie.
Młodziutka Anna Łabędź przygotowuje się do rozpoczęcia nauki w warszawskiej szkole pielęgniarskiej.
Anna jest na tyle ambitna , że podejmuje pracę w pobliskiej kawiarni. Chce zarobić pieniądze na swoje nowe życie i móc realizować marzenia. Niestety na jej drodze staje Gustaw, który jest Niemcem.
Niestety ponieważ jest to trudny czas, a w powietrzu czuć wojnę.
Powoli zakochują się w sobie.
Ona wie, że ojciec jest przywiązany do wartości narodowych. On, że jeśli naziści dowiedzieliby się o jego miłości do Polki zostałby zabity.
"Łabędź" to piękna historia o miłości dwojga ludzi w bardzo trudnym czasie. To historia o wyborach, o trudnych decyzjach nie zawsze trafnych.
Autorka pięknie przedstawiła więzy rodzinne, które są ponad wszystko i jak ciężko im się przeciwstawić.
Do tego wspaniałe i doswiadczone pióro autorki.
Niestety przed podjęciem decyzji o czytaniu tej książki nigdzie nie trafiłam na notkę, że jest to część pierwsza. Tu małe rozczarowanie, zbliżając się do ostatniej strony.

Anna Łabędź główna bohaterka powieści pragnie być pielęgniarką.Żeby zacząć naukę w szkole w Warszawie podejmuje pracę w lokalnej kawiarni.Jednak los chce żeby dziewczyna została na miejscu w Fordonie.Po śmierci matki to ona musi dbać o ojca i braci.Podczas pracy w kawiarni Anna poznaje tajemniczego mężczyznę Gustawa,który jest Niemcem.Wbrew wszystkiemu i wszystkim między młodymi ludźmi wybucha uczucie.
Książka wyciśnie z oka niejedną łzę,ja czekam na ciąg dalszy.Polecam!!