Blisko chmur

Blisko chmur jest kontynuacją debiutanckiej powieści Sylwii Trojanowskiej – Szkoła latania. Po lekko podłamującym czytelnika zakończeniu z pierwszego tomu, miałam ogromną nadzieję, iż odnajdę odpowiedzi na nurtujące mnie pytania w drugim tomie. Ogromnie liczyłam również na to, iż Kasia w końcu będzie szczęśliwa, a w jej życiu zagości na stałe radość. Pokładałam nadzieję również w tym, iż Autorka oszczędzi Kasię i pozwoli jej w końcu zaznać choć trochę spokoju. Czy moje oczekiwania względem Blisko chmur zostały zaspokojone? Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią mojej recenzji.


Katarzyna bez wątpienie już nie jest tą samą osobą, którą mieliśmy okazję poznać w Szkole latania. Przez okres rygorystycznej diety, terapii indywidualnej i grupowej osiągnęła naprawdę bardzo dużo. Prócz tego, iż zmieniła się zewnętrznie, to także wewnętrznie. Stała się dziewczyną pewniejszą siebie. A to głównie dzięki swojej determinacji i... Maksowi. Kiedy poznali się na terapii i nawiązali bliższe relacje, to Kasia zaczęła rozkwitać i zmieniła się diametralnie. Była pewna, iż Maks zwiastuje tylko same pozytywne zdarzenia, jednak chłopak, który za każdym razem przyprawia Kasię o palpitację serca, strasznie namieszał. Na domiar tego druzgocąca wiadomość, jaką otrzymała Kasi od Karoliny – dziewczyny, którą łączy z Maksem bardzo skomplikowana relacja, podłamuję Naszą główną bohaterkę do tego stopnia, iż dziewczyna nie ma ochoty na dalszą kontynuację założonego sobie celu... Jednak za ...

Pierwsza część dużo bardziej mi się podobała. Jest kilka momentów, których bym się nie spodziewała. Już nie mogę doczekać się zakończenia historii Kaśki i Maksa.