Szkoła latania

Niestety książka ta od samego początku zupełnie mi się nie podobała, być może dlatego że nie jestem '' target group '' dla niej. Pozycja ta jest zdecydowanie dla nastolatek. Zwłaszcza druga część kiedy już Katarzyna Laska, która wcale '' laską '' nie jest, poznaje Maxa.
Znudziło mnie to przerzucanie się słowami - piłeczkami, znudził zupełny brak umiejętności porozumiewania się. Co dziwne Kaśka pisząc maile do Maxa wznosiła się wprost na wyżyny elokwencji , subtelnego dowcipu i ogólnie inteligencji . Natomiast kiedy zdarzało się im stanąć face to face , bo zdarzało się, mimo usilnych infantylnych starań Kaśki by do tego nie dochodziło, ich dialogi zapierały dech od płytkości i małostkowości.

Bo dlaczego nie obrazić się i nie unikać kolesia, bo się go zobaczyło z długonogą blondynką ? Nie wiadomo kto to jest ta panna, ale na wszelki wypadek nie spojrzę mu więcej w oczy. dialogi typu '' Kasiu dlaczego mnie unikasz ? nie wiesz ? pomyśl . Porozmawiajmy, nie ma o czym, wszystko jest jasne '' .

Ręce opadają . Pierwsza część natomiast jest zbeletryzowanym poradnikiem jak się odchudzać skutecznie, acz nie za szybko . Więc ta część mogłaby być ewentualnie przydatna dla szerszej grupy osób niż tylko dla nastolatków.
Początek , chyba miał być zabawny, kiedy autorka '' posyła '' Kaśkę do lekarzy trzech po kolei i każdemu przypisuje dość dziwne cechy, że już nie wspomnę o imionach i nazwiskach tych lekarzy np. Renat Sroka he he he, ale się uśmiałam.
Dla m...