Rozgrywka recenzja

Podobno nie ocenia się książek po okładce! No cóż, gdybym kierowała się wyłącznie takim podejście, to zapewne nigdy nie sięgnęłabym po "Rozgrywkę" Allie Reynolds. Aczkolwiek farbowane na czerwono grzbiety przyciągają nieco uwagę. Podobnie jak i opis z tyłu.



Grupa przyjaciół, spotykając się po latach, w małym ośrodku wysoko w górach. Samotni, zdani wyłącznie na siebie, z dala od cywilizacji, a pośród nich domniemany morderca. Taka fabuła brzmi bardzo znajomo, a skoro tak, to i nieco monotonnie oraz powtarzalnie. Jednakże, czytając tę powieść, wcale się nie nudziłam. Klimat gór, mrocznych, niebezpiecznych i nieprzewidywalnych, dodawaj tej historii specyficznego uroku. W takiej sytuacji wystarczyłaby chwilą nieuwagi i każdy, nawet najbardziej doświadczony miłośnik gór, stałby się kolejną ofiarą zimowego krajobrazu.

Akcja owej lektury toczy się spokojnie, umiarkowanie, tylko czasami nabiera nieco intensywniejszego tempa( głównie dotyczy to ostatnich rozdziałów). A skoro tak, to wiele fragmentów możnaby pominąć, a inne znacznie bardziej rozbudować.

Co do bohaterów, to mam tutaj bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony jestem świadoma, że przedstawione towarzystwo miłośników sportów zimowych, jest specyficzne, to jednak ich relacje dość mocno mnie zaskakiwały. Szczególnie dotyczy to tych toksycznych relacji, które niszczą, ale i fascynują zarazem. To znajomości, których się wystrzegasz, bo niosą ci same komplikacje, a mimo to bez nich nie potrafisz żyć. Taką postacią była Saskia- znienawidzona przez wszystkich, ale i ogromnie uzależniająca. To ona stała się ich przeznaczeniem, kością niezgodny, śmiertelnym zagrożeniem. I choć mocno się starałam, to nijak nie potrafiłam zrozumieć bohaterów.

Całość, choć zawiera kilka minusów, to jej przeczytanie dało mi przyjemność. Przedstawiona historia mnie zaciekawiła, a wspomógł to górski i nieprzenikniony klimat. I choć sama nie przepadam za śniegiem, górami zimą, to takie miejsce i czas na fabułę to przepis na idealne zbrodnie, pełne tajemnice.