Trzecia szansa recenzja

Kolejna książka autorstwa Wojciecha Wójcika za mną. Mimo tego, że to dość pokaźne tomisko i ręce czasem mdleją od trzymania go, lecz czyta się bardzo lekko i szybko. Zresztą przyzwyczaiłam się już do tego, że autor niemal wszystkie książki autora są obszerne.
Lubię jego styl i wiem, że jego opowieści są bardzo dobrze dopracowane, nie ma w nich niepotrzebnych opisów, które niepotrzebnie zwiększałyby objętość powieści. Natomiast wszystkie książki, które do tej pory przeczytałam mają zawsze intrygująca fabułę, która wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca.
Tym razem teraźniejszość jest spleciona z przeszłością, watek historyczny (lata powojenne) jest bardzo mocno rozbudowany, ale na tyle interesujący, że ta opowieść niemalże mnie po prostu wchłonęła do środka.

Kilka dni przed zbliżającym się świętem zmarłych na cmentarzach panuje wzmożony ruch. Ludzie sprzątają groby, lecz okazuje się, że nie tylko.
W Warszawie, w pobliżu grobów swoich bliskich zginęły dwie osoby, zostały postrzelone przez snajpera, którego nie udało się zauważyć.
Młoda policjantka Karolina Nowak zaczyna śledztwo i nieoczekiwanie trafia na powiązania między tymi osobami. Ślady prowadzą do dawnych powiązań osób, które zostały pochowane w tych grobach. Pomysł policjantki podchwycił prokurator oraz jej szef i dostała zadanie aby prześledzić losy osób spoczywających w wyznaczonych kwaterach. Niejako okazyjnie do pomocy przydzielono jej Krzysztofa Rozmusa, historyka z uniwersytetu, który ostatnio nieco narozrabiał, więc rektor dał mu pole do naprawienia swojego wizerunku...
Po początkowej niechęci obojga, trzeba przyznać, że potrafią ze sobą skutecznie i sprawnie współpracować. Oboje zapalili się do tego, żeby rozwiązać zagadkę tajemniczych zabójstw i jednocześnie znaleźć zabójcę.
Narracje autor prowadzi z perspektywy kilku osób, mamy okazję poznać wiele zależności między osobami oraz poznać bliżej życie głównych bohaterów.
Kilkukrotnie cofamy się z fabułą kilkadziesiąt lat wcześniej i śledząc losy tamtych bohaterów nawet zapominamy o zabójstwach popełnionych obecnie, schodzą one po prostu na dalszy plan. Nie ma tu jednak miejsca na nudę, te wstawki historyczne są tak bardzo ciekawe, że momentami chciałoby się jeszcze więcej dowiedzieć o losach tych postaci w tamtych czasach. Ja miałam do czynienia przez kilka lat z dokumentami ewidencji ludności i USC, więc tym bardziej mnie ten temat zaintrygował. Opisane przez autora wydarzenia faktycznie mogły mieć miejsce w czasach powojennych, gdyż łatwiej było zrobić jakieś poprawki w dokumentach...

W tej książce dzieje się bardzo dużo, bohaterowie wykreowani bardzo naturalnie, dużo zagadek oraz faktów historycznych.
Na koniec podam bardzo ciekawy cytat znaleziony w notatniku nauczyciela fizyki:

To tak dla rozluźnienia.
Polecam.