Trzecia szansa

Rewelacyjna, wielowątkowa powieść kryminalna połączona z tajemnicami sprzed lat. Tło historyczne pokazane rzetelnie. Akcja poprowadzona sprawnie, chociaż momentami mniej dynamicznie. Całość spójna. Autor wodził mnie na manowce i do końca nie udało mi się właściwie wytypować sprawcy.

Kolejna książka autorstwa Wojciecha Wójcika za mną. Mimo tego, że to dość pokaźne tomisko i ręce czasem mdleją od trzymania go, lecz czyta się bardzo lekko i szybko. Zresztą przyzwyczaiłam się już do tego, że autor niemal wszystkie książki autora są obszerne.

Według mnie jest to bardzo dobry kryminał. Czytałam wcześniejsze książki autora i zauważyłam pewną zależność, albo raczej jej brak. Styl jest dosyć wysoki i nigdy nie ulega zmianie. Nie ma czegoś takiego jak lepsza jego książka, gdyż w każdej znajdujemy to samo. Jest dobry dobór bohaterów, ciężka do rozwikłania sprawa, ogrom treści bez zbędnych opisów przyrody czy otoczenia. Jego dzieła mają po około 600 stron i zawsze znajdziemy tam ciekawą akcję, gdybania na temat ucieczki zbrodniarza i bardzo dużo zdarzeń, które mogą doprowadzić ich do rozwiązania zagadki. Ciężko nam jest wysnuć kto może być zabójcą, gdyż z początku nigdy nie widać zależności pomiędzy denatami. Podoba mi się etap powiązań do przeszłości, gdyż wtedy czujemy ten zmieniający się klimat i podekscytowanie, że w końcu coś się ruszy. Mamy tu zapomniane tragedie, wyrzuty sumienia i bardzo dużo przenośni w momentach, kiedy pojawiają się nowe postacie. Z reguły każdy ma tutaj życie prywatne, które albo miesza z pracą, albo dzielnie je od siebie odgradza. Toczy się tutaj prawdziwa walka logiczna, gdyż postacie suto gdybają w jaki sposób mogło dojść do zbrodni. Podobało mi się to, gdyż mogłam poznać etapy myśli policji. Dowiaduję się co jest w śledztwie najważniejsze, na co najbardziej zwracać uwagę i dlaczego małe szczególiki często prowadzą do rozwikłań zagadek. Niestety w tej pozycji jak zwykle trzeba wyczekiwać końca książki, by rozwiązanie rozjaśniło nam umysł. I powiem wam, że ilekroć biorę książkę do ręki ...

Kolejna książka Wojciecha Wójcika, po którą sięgnęłam. Poprzednie były naprawdę dobre! Jak jest tym razem? W końcu to mój ulubiony gatunek książki!

👉 Są takie krzywdy, których zapomnieć się nie da. Koniec października, kiedy zbliża się święto zmarłych, to zwykle zwiększony ruch przy grobach bliskich. Tymczasem po warszawskich cmentarzach zaczyna grasować zabójca, zręczny i nieuchwytny...

👉 Po 3 przeczytanych książkach Wojciecha Wójcika po każdą kolejną będę sięgać w ciemno. Co za klimat! Ciężko mnie zaskoczyć w kryminałach, bo czytam ich bardzo dużo, a tu po raz kolejny autorowi udało się mnie zaskoczyć. Baaardzo dobra książka!!