Paryska córka recenzja

„Paryska córka” autorstwa Kristin Harmel to poruszająca historia o wojnie, macierzyństwie, przyjaźni i niezwykłej sile kobiet.

Już od pierwszych stron czuć, że autorka odrobiła lekcje i dobrze wie, o czym pisze. Widać, że bardzo dobrze odnajduje się w faktach i miejscach, na bazie których kreśli postacie oraz wydarzenia, które na zawsze zostaną w pamięci czytelnika.

Z jednej strony Harmel ukazuje obraz przedwojennego Paryża, gdzie poznajemy Elise oraz Juliette, które są w ciąży i przypadkiem na siebie wpadają. Przyjaźń, która pomiędzy nimi się rodzi, jest czymś naturalnym. Kobiety czują się cudownie w swoim towarzystwie, a niebawem ich córeczki zaczynają czuć taką samą więź jak ich młode mamy. Jednak wśród tych pięknych scen zaczynają przewijać się obrazy wojennej rzeczywistości i wszystkich trudów, z jakimi zmagają się mieszkańcy pogrążonej w wojnie Francji. Młode matki stają przed trudnymi wyborami, podejmując decyzje, które na zawsze mogą zmienić życie wielu osób. To tutaj poznajemy obraz piękna matczynej miłości, która jest bezgraniczna i pozwala wierzyć, że gdzieś tam, wśród zagrożenia, dziecko jest bezpieczne i czeka na swoją matkę.

Harmel świetnie oddała klimat wojny i późniejszych powojennych poszukiwań swoich bliskich. Używa pięknego języka i gra na emocjach czytelnika w taki sposób, że podczas lektury nie ma możliwości, aby nie uronić morza łez. Jej narracja jest na tyle przejmująca, że pozwala wczuć się w rolę rodzica i poczuć jego rozdarcie oraz koszmar rozdzielenia z ukochanym dzieckiem. Próby Elise, aby odnaleźć swoją córkę lub dowiedzieć się czegoś więcej o jej losie, łamią serce, ale i nie pozwalają odłożyć tej powieści na bok.

„Paryska córka” to książka pełna emocji i ciężko jest mi o niej pisać. Nawet po tygodniu od zakończonej lektury sprawia, że z oczu ciekną mi łzy, a moje myśli krążą wokół miejsc i doświadczeń naszych bohaterek. „Paryska córka” to powieść, która z całą pewnością skłania do refleksji nad życiowymi wyborami i reakcjami w obliczu zagrożenia. O tej powieści nie da się opowiedzieć w kilku słowach. Ją trzeba przeczytać i samemu przeżyć z bohaterkami wszystkie wydarzenia. Serdecznie POLECAM!