Raj recenzja

Moje pierwsze spotkanie z Martą Guzowską zaczęłam od Raju. Na stosie hańby czekają inne jej pozycje, znacznie bliższe moim gustom, ale zaczęłam od tej i przed tym szaleństwem zakupowym przed świętami skutecznie ostudziła moje zapędy w wydawaniu kasy J

Są pewnie tacy ludzie, którzy z chęcią spędziliby noc w centrum handlowym i może warto by przeczytali tę pozycję. Może skutecznie ich wyleczy?

A więc Raj. Nowo otwarte centrum handlowe. Z miejsca, które jednym ma przynieść zyski, a drugim uszczuplić portfele zamienia się w klatkę ze zwierzyną wszelaką. 

Dwie nastolatki – Ce i Dora. Ta pierwsza to papuga – strojna ara, która gdyby mogła, to zamieniłaby swój ogon na pawi (dla niej liczy się kasa i liczba followersów na Instargramie). Ta druga jest przy niej niczym wróbelek (ale zazdrość bucha uszami). Zakompleksiona przyboczna z irytującą matką. A skoro przy matce jesteśmy, to Teresa (Pani psycholog) – typowa kwoka, ale i harpia, gdy przyjdzie stanąć w obronie córki. Mamy i panów. Rudy – marzy by zostać szpiegiem przemysłowym, a na razie jest taką hieną, która kręci się wokół padliny by coś zwędzić. Są też dilerzy narkotyków: przystojny Jakub – zbłąkany wilk z potencjałem na przyjaciela człowieka i Andriej – nieobliczalny Rosjanin. Szalony i groźni niczym niedźwiedź grizzly. Są też pseudo ochroniarze, którzy najchętniej zawiśliby w kanciapie przed monitorami niczym leniwce i Jonasz, który ma zadbać o interesy twórców Raju, a w zależności od sytuacji zmienia się jak kameleon. 

W galerii uruchamia się alarm przeciwpożarowy, wybucha panika i galeria zostaje zamknięta. Jednak nie wszyscy opuścili centrum. Po holach i sklepach jedni kryją się przed niebezpieczeństwem, a inni polują. Śmierć wisi nad nimi niczym katowski topór, a emocje są skrajnie różne.

Nie wiem, jak czyta się tę książkę, ale słucha się jej dobrze. Można odnieść wrażenie, jakby się słuchało opowieści kilku osób. Każda ma coś do powiedzenia, każda przeżyła inny rodzaj strachu, nie każda przeżyła tę noc. A tym, którym udało się powitać poranek, nie udało się pozostać sobą. 

Zapraszam na