Dlaczego nikt nie widzi, że umieram recenzja

Jesteś nic nie warta, do niczego się nie nadajesz, nic nie potrafisz. Bohaterkom Dlaczego nikt nie widzi, że umieram nie obce były te słowa. Słyszały je codziennie. Przez wiele wiele lat. Nie potrafiły się wyrwać z toksycznej relacji. Pomimo głosów z zewnątrz oni nadal tkwili przy oprawcy.

Jak same mówią nie wiedzą czemu to tak długo trwało. Taka relacja to ciągła huśtawka. Raz jest lepiej a raz gorzej. Nigdy nie wiadomo jaki akurat humor ma prześladowca.

W swojej książce autorka oddaje głos osobom uwikłanym w związki przemocowe. Nie znajdziemy tu historii prześladowców. Tutaj głos mają ofiary. Przedstawiają swoje życie w kłamstwie, manipulacji i poniżaniu. Zwracają uwagę, że przemoc psychiczna to nie tylko słowa ale też gesty. Odpychanie, lekceważenie bolą bardziej niż przemoc fizyczna. Nie dotykają bezpośrednio ciała ale umysłu. W takich związkach bohaterzy stykali się również z przemocą ekonomiczną a także seksualną.

Dlaczego nikt nie widzi, że umieram to jeden wielki chaos. Książka zaczyna się od historii kobiety, która uwikłana była w toksyczną relację z przyjacielem. Jest to bardzo ważna opowieść, bo pokazuje, że nie tylko partner czy partnerka może być prześladowcą. Czytając miałam wrażenie, że jest to historia wyrwana z kontekstu. W połowie nie wiedziałam czy to mąż czy to przyjaciel ją prześladuje. Po znacznej części opowieści mamy wtrącenie psycholog. Myślałam, że skoro głos zabiera specjalista to historia już się skończyła. Nic bardziej mylnego. To był przerywnik długiej opowieści. Na szczęście potem było już nie co lepiej. Zrozumiałym była dla mnie zmiana imion bohaterek. Ale dlaczego w całej książce mamy ciągle te same imiona? Przez to cały czas miałam wrażenie, że czytam o tym samym.

Jest to ważna książka pokazująca jak trudno wyrwać się ze szpon toksycznej relacji. Jak trudno poskładać swoje życie na nowo. Jednak przez chaos panujący w książce opowieści trudno się czyta. Wtrącenia w postaci wywiadów z psychologami skutecznie odciągają od wniknięcia w daną historię.

Szkoda bo temat ważny a przedstawiony w dość dziwny sposób.