Recenzja książki Śnieg otulił cię bielą

Od razu mówię, że jeśli poszukujecie klimatycznej powieści zimowo-świątecznej to nie jest dobry adres. Nie znajdziecie tu zapachu piernika, dźwięku kolęd czy ubierania choinki. To jest bardziej dramatyczna historia. Traktuje o stracie, poszukiwaniu prawdy, sprawiedliwości, a także odkrywaniu samego siebie.

Martyna niespodziewanie dowiaduje się, że rodzice latami ją okłamywali. Zataili tragiczną prawdę o śmierci starszej siostry. Kobieta postanawia wrócić w rodzinne strony i dowiedzieć się kto zamordował Ewelinę.

Fabuła przedstawiona jest z perspektywy dwóch bohaterek. Teraźniejsza oczami Martyny, a przeszła przez jej siostrę Ewelinę. Jednocześnie obserwujemy zmagania z życiowymi rozterkami tych kobiet. Starsza pragnie akceptacji, miłości. Widzimy ją jako zagubioną nastolatkę, która podejmuje mniej lub bardziej roztropne decyzje. Młodsza zaś stara poukładać sobie wszystko to, co nagle na nią spadło. Odkrycie rodzinnej tajemnicy burzy jej świat i obraz rodziny. By odzyskać wewnętrzny spokój potrzebuje rozprawić się z przeszłością.

Muszę przyznać, że takiej fabuły się nie spodziewałam. Okładka bardziej sugeruje romans zimową porą. Owszem jakiś niewielki wątek romansu się przewinął, ale całość oparła się bardziej na zagadce kryminalnej. Tylko uwaga, to też nie jest kryminał. Największą rolę odgrywa tło obyczajowe, poszczególne etapy życia sióstr, ich zmagania z codziennością i uczuciami.

Ogólnie nie jest to zła lektura. Ukazuje różne relacje międzyludzkie, ich przemiany w zależności od czasu i sytuacji. Jednak nie urzekła mnie do tego stopnia, by ją zachwalać i wszystkim polecać. Jak już nie raz pisałam, lubię połączenia gatunkowe, ale musi być to poparte naprawdę mocną, wciągającą historią. Tutaj zabrakło mi tej iskry, przez co miejscami było po prostu nijako. Żaden z elementów składowych nie był na tyle wyrazisty, by nadać tej powieści konkretny charakter. Po przełożeniu ostatniej strony nie miałam żadnych głębszych przemyśleń. Po prostu skończyłam czytać i tyle, a to jednak za mało.

Mój największy zarzut to promowanie tej książki wraz z innymi powieściami świątecznymi, z którymi nic jej nie łączy. Mam takie wrażenie, że jeśli sięgnęłabym po tę powieść w styczniu to wywarłaby na mnie dużo większe wrażenie, a na pewno nie zmyliła oczekiwań, przez co już na starcie mnie lekko rozczarowała.