Spacerujący z książkami recenzja

Książka to jedna z najcudowniejszych rzeczy na świecie. Pozwala przenieść się do innego świata, oderwać się od rzeczywistości. Pozwala śmiać się i płakać. Pozwala zdobywać wiedzę. Pozwala doświadczać magii, optymizmu i nadziei. Pozwala też doświadczać okrucieństwa, obrzydzenia i zwątpienia w człowieka. Książka ma ogromną moc.

„Spacerujący z książkami” należy do powieści magicznych, ciepłych, optymistycznych i pięknych. Chociaż pojawiają się tutaj smutne życiowe sytuacje, zmuszające do chwili zastanowienia, to napisana jest takim stylem, że ciężko odebrać ją negatywnie. Główną rolę odgrywają książki oraz Carl Kollhoff, starszy mężczyzna, który jeszcze przez jakiś czas pracuje w księgarni i świadczy nietypowe usługi. Dostarcza książki osobiście swoim „klientom”. Doskonale zna ich upodobania, potrafi każdemu bezbłędnie doradzić odpowiednią historię. Cały proces odbywa się z wielkim szacunkiem do książek i do ich przyszłych czytelników.

Pewnego dnia do Carla przyłącza się dziewięcioletnia dziewczynka Schascha. Początkowo niezadowolony z czasem przyzwyczaja się do jej towarzystwa, które na zawsze zmieni podejście do życia i innych ludzi nie tylko Spacerującego z Książkami, ale także klientów Carla. Idealnie to widać w sytuacji, w której Carl traci pracę. Czy to zasługa książek, czy może szalonej dziewczynki? A może połączenie tych dwóch elementów? To książka o książkach, która moim zdaniem nie ma żadnego ograniczenia wieku. To jedna z tych historii pokazująca, dlaczego czytanie jest piękne i magiczne.

„Słowo pisane pozostanie na zawsze, Pani Schäfer. Bo pewnych rzeczy po prostu nie da się lepiej wyrazić. A druk to najlepsza metoda konserwacji myśli i historii, które w książkach mogą przetrwać cale wieki”.

„Rozumiał ludzi, którzy zbierają książki, tak jak inni znaczki pocztowe. Którzy chętnie przesuwają wzrokiem po ich grzbietach, bo w książkach mieszkają inni ludzie, z którymi czują pewną więź – a to dlatego, że dzielą te same losy. Albo chętnie by je dzielili. Którzy otaczają się książkami, jakby były ich dobrymi przyjaciółmi, z którymi wynajmują wspólne mieszkanie”. Mówi się, że przyjaźń damsko-męska nie istnieje. Ja tam jestem bardzo zaprzyjaźniony ze swoimi przyjaciółkami na regałach. ;)