Tajemnica posiadłości w Zachusach recenzja

Chłopcy wiedli spokojne, skromne życie u boku ciotki, która się nimi zajmowała. Tak było do momentu, aż wuj, który wcześniej nie chciał się nimi zająć, przekazał im w spadku swoją posiadłość w Zachusach. Spadek, który otrzymali okazał się być początkiem mnożących się w następstwie pytań, na które bliźniacy szukali odpowiedzi.
Książka jest krótka i czyta się ją bardzo szybko. Przedstawiona historia jest bardzo ciekawa. Wiele zagadkowych pytań, na które stopniowo poznajemy odpowiedzi. Głowni bohaterowie to bracia bliźniacy Czarek i Darek, którzy do tej pory nie mieli wielu dostatków w życiu, a stali się spadkobiercami wielkiej fortuny swego wuja. Od razu zmieniają zwyczaje panujące w domu i na równi ze sobą traktują wszystkich. Są to bardzo dobrzy ludzie, którzy doceniają wszelkie dobra, szanują innych ludzi i okazują im swe serce i wyciągają pomocną dłoń. W posiadłości zostaje z nimi służba, która przez lata współpracowała z wujem Emilianem, od którego to właśnie otrzymali spadek. Ciocia Celcylia, która wychowywała chłopców do tej pory zamieszkuje wraz z nimi.
Chłopcy szukają wielu odpowiedzi, ale nie zawsze rozumiem ich tok postępowania. Często podejmują ryzykowne decyzje, które byłyby zdecydowanie bezpieczniejsze, gdyby je skonsultować.
Książka jest bardzo ciekawa, ale ja odczuwam po jej przeczytaniu pewnie niedosyt. Chciałabym szczerze, aby ta historia trwała nieco dłużej, szczególnie, że spodziewałam się poznać odpowiedzi na wiele więcej pytań. Tajemnice, których początkowo w książce autorka nie szczędziła nie wszystkie zostały wyjaśnione. Mi niestety brakowało odpowiedzi na kilka z tych pytań. Co spowodowało, że na ostatniej stronie czułam ogromne rozczarowanie, że to już koniec. Nie rozumiem również tego, że do tej pory wuj Emilian nie był w ogóle obecny w życiu chłopców, a nagle otrzymują od niego cały majątek. To kolejne pytanie, na które podczas lektury książki nie otrzymałam odpowiedzi.
Mimo wielu braków i niedociągnięć Książkę czyta się naprawdę bardzo przyjemnie, a historia jest ciekawa.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.