Spuśćmy psy recenzja

Spuśćmy psy, to jedna z licznych powieści kryminalnych kanadyjskiej pisarki, psycholożki i terapeutki Maureen Jennings, której głównym bohaterem jest detektyw William Murdoch.

Przyznaję, że to moje pierwsze spotkanie z detektywem Murdochem, obawiam się jednak, że ostatnie. Zachęcona postacią dżentelmena na okładce i przyjemną dla oka kaligrafią na stronach książki, skusiłam się na tę pozycję. Niestety, czuję się rozczarowana.
Wiek XIX. Toronto. Czasy nie łatwe i mało przyjemne. Przed detektywem nie lada wyzwanie. Jego ojciec Harry, z którym detektyw ( człowiek pełen pasji i zaangażowania ) nie widział się od lat, prosi syna o pomoc. Harry zostaje oskarżony o popełnienie morderstwa na jednym z miejscowych hazardzistów, z którym sam do niedawna uczestniczył w nielegalnych walkach psów ze szczurami. Harry trafia do więzienia, choć jak twierdzi jest niewinny. Grozi mu stryczek. Czy detektyw Murdoch stanie w obronie ojca i ocali mu życie, znając jego niechlubną przeszłość? ( Harry Murdoch nie był wzorowym ojcem. Dużo pił i znęcał się nad rodziną ).

Muszę przyznać, że początek zapowiadał się nieźle. Akcja rozwijała się wprawdzie powoli, co mnie osobiście bardzo nużyło, jednak cierpliwie czekałam na dalszy rozwój. To co zdobyło moje uznanie to szczegółowy i niezwykle realistyczny opis miasta. Dziewiętnastowieczne Toronto było miastem aktywnym, choć mało przyjaznym dla swoich mieszkańców
( rozwijał się tu nielegalny hazard, rozprowadzano brudne pieniądze, a korupcja i mataczenie w sądach były na porządku dziennym ). Warunki bytowe do łatwych nie należały, ale ludzie radzili sobie tak, jak potrafili najlepiej. Przeważała prostota i minimalizm, we wszystkim ( na przykład w wychowaniu dzieci ). Najgorzej mieli oczywiście ludzie najubożsi, którzy często pozostawali z problemami sami ( niepełnosprawne dzieci, samotne matki, molestowanie seksualne itd. ) Ludzie najbardziej pokrzywdzeni przez los, byli jednak najbardziej serdeczni i pomocni ( bezinteresowna pomoc karczmarza ).

Jednak ilość bohaterów, którzy mogliby mieć swój udział w morderstwie, przytłacza. Podobnie jak mnogość wątków. Historie owych ludzi często przeplatają się ze sobą, wprowadzając chaos i gmatwając wszystko jeszcze bardziej. Losy niektórych bohaterów wciąż pozostają nieznane ( np. co się stało z panną Kate, do której tak wzdychał młody Craig? Co się w ogóle stało z rodziną Craigów? )
Zakończenie nieciekawe. Na ostatnich stronach wprowadza się kolejny, zupełnie niepotrzebny wątek, który ma w końcu pomóc w rozwiązaniu tej pokręconej zagadki i wskazać prawdziwego mordercę. Niestety, jest tak samo niespójny jak cała książka i praktycznie nie wyjaśnia niczego...