Yellowface recenzja

Dzięki jednej powieści odkryłam, w czym tkwi moc prozy Rebeki Kuang, dlaczego liczba jej fanów tak szybko rośnie oraz po co słuchać poleceń innych, choć początkowo nie jesteśmy nimi zaciekawieni. „Yellowface“ to bowiem wiwisekcja jednostki zagubionej w wydawniczym świecie, gdzie zyski liczą się bardziej niż pasja, a bycie w centrum wydarzeń uzależnia. Juniper, główna bohaterka, decyduje się na kradzież pracy zmarłej koleżanki po fachu, co diametralnie zmienia jej życie. Od tego momentu wszystkie spojrzenia skierowane są na nią, a lęk nie opuszcza jej codzienności. Światek wydawniczy chce z niej wycisnąć jak najwięcej, hejterzy pragną upadku, internet zabiera poczucie bezpieczeństwa, a inni autorzy szukają w tym wszystkim korzystnego miejsca dla siebie. Wszystko to toksycznie działa na psychikę kobiety, która znajduje się na granicy załamania nerwowego. Dręczona wyrzutami sumienia — nieustannie racjonalizuje oraz usprawiedliwia swoje działania, a duch Atheny zdaje się dmuchać jej na kark.

W powieści nie brakowało zwrotów akcji, które spinały mięśnie, ale największe wrażenie robiło na mnie kreowanie psychiki głównej bohaterki. Jednostki na tyle skomplikowanej, że trudno wyrobić sobie wobec niej jednoznaczne zdanie. Od osądów wolałam obserwację i starałam się nie zatopić we własnych przemyśleniach, aż do zakończenia lektury. Bo dopiero wtedy mogłam złapać oddech. Mogłam w pełni docenić kreację świata oraz bohaterów. Zachwycić się ukazaniem toksycznych mankamentów „poprawności“, zastanowić nad wojną poglądów odnośnie kontrowersyjnych tematów, przyjrzeć cancelowaniu. Zobaczyć rzeczywistość wydawniczą od strony pracowników, bez romantyzowania. Obserwować jednostkę na drodze ku szaleństwu.

I tak oto głosy zachwytów zrozumiałam. Mało tego — dołączyłam do nich! Przygody z autorką natomiast zakończyć nie planuję.

przekł. Grzegorz Komerski

[Mianem yellowface określa się zwykle osobę malującą twarz na żółty kolor, by w występie/przedstawieniu/performensie uchodzić za reprezentanta Azji wschodniej. Czasami określenie to tłumaczy się również jako polskie „żółtku“.]