Stalker recenzja

Znacie to uczucie, że ktoś Was obserwuje? Całe ciało mrowi i napina się w oczekiwaniu na atak z którejkolwiek strony. Oglądacie się co chwila przez ramię i nie jesteście w stanie dostrzec nic w otaczającym Was mroku, ale wiecie doskonale, że on gdzieś tam jest i śledzi każdy Wasz ruch. I tak już od wielu lat...

Veronica Davis to nietypowa młoda kobieta. Jest niezwykle odważna, jeździ na motocyklu i nie boi się zaglądać w szemrane okolice. Od jakiegoś czasu robi wszystko, żeby odnaleźć mordercę swojej przyjaciółki. Ponownie nie jest jednak sama. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że po kilku latach wrócił on - jej Stalker. Jest gdzieś w pobliżu i śledzi każdy jej krok. Wie o niej wszytko, a nawet więcej niż ona sama...

Czy Veronice uda się odnaleźć winnych śmierci przyjaciółki? Jaką rolę w jej życiu odgrywa jej Stalker? I jakie ma wobec niej zamiary?

Czy pożądanie i obsesja może być początkiem miłości? Czy potwór może tak naprawdę być troskliwym człowiekiem? Czy można zaufać obcemu mężczyznie i poddać się szaleństwu, jakie nas otacza?

Meg Adams stworzyła historię, która trzymała mnie cały czas w napięciu i powolutku, metodycznie burzyła cały mój światopogląd. Zrobiła to tak umiejętnie, że coś, co teoretycznie na pierwszy rzut oka mogłoby mi się nie podobać, sprawiło, że chciałbym więcej i czuję niedosyt!

Postać Veroniki jak dla mnie jest idealnie wykreowana, przede wszystkim dzięki temu, że jest to silna babka, która wie jak odpyskować czy postawić na swoim. Sam Stalker to zaś tak intrygująca osoba, że od początku nie wiedziałam co o nim myśleć i moje odczucia wobec niego zmieniały się wraz z odkrywaniem kolejnych kart historii. Jego prawdziwa osobowość - ta, którą nawet jemu samemu trudno było dostrzec, kupiła mnie całkowicie, pomimo iż celowo dostaliśmy do zauważenia tylko pojedyncze gesty.

Nie muszę chyba dodawać, że nie udało mi się odgadnąć, kto stał za morderstwem przyjaciółki Veroniki, więc tym większe ukłony wobec autorki.

Ta książka mną wstrząsnęła, przesunęła granice mojej moralności (przynajmniej te teoretyczne) i zostawiła po sobie wielkie WOW. Gorąco ją Wam polecam, o ile nie jesteście zbyt delikatni - zdaję sobie sprawę z tego, że to może nie być książka dla każdego. 😉

Ps. Dla osób nielubiących czytać w trzeciej osobie - taki jest tylko prolog, później już mamy pierwszoosobową narrację.