Siostra Łucja. Fatimska moc nadziei recenzja

Fatima małe miasteczko w Portugalii, położone w centrum kraju. Do 1917 roku nikomu nie znane jak wiele innych na całym świecie. Jednak Matka Boska miała inne plany co do tego miasteczka i trójki ubogich pastuszków, którzy na zboczach Cova da Iria paśli swoje owce.

13 maja 1917 roku troje pastuszków: Franciszek (9 l), Hiacynta (7 l) i Łucja (10 l) bawią się na zboczach góry, gdy nagle niebo przeszywa błyskawica, tak myślą lecz to nie błyskawica, gdy zaczęli schodzić ze zbocza nagle na skalnym dębie ujrzeli "Panią w białej sukni, promieniejącą światłem jaśniejszym od słońca" [1] , to było pierwsze objawienie Matki Boskiej pastuszkom.
Matka Boska wybrała tych troje małych dzieci, jeszcze nie umiejących czytać, prostych, bogobojnych, o czystych sercach by przekazać światu za ich posłannictwem swoje prośby, zachęcała je do pokuty i codziennego odmawiania różańca za pokój i grzeszników, powierzyła im trzy tajemnice, oraz prosiła o wybudowanie kapliczki ku jej czci w miejscu objawień. Najświętsza Panienka ukazała się dzieciom sześć razy, 13 każdego miesiąca, ostatni raz 13 października 1917 roku, kiedy to ok. 70 000 tys ludzi oglądało cud słońca tzw. taniec słońca, by pokazać wszystkim którzy nie wierzyli w jej objawienia że jest, że chce nas uratować. Podczas swoich objawień pokazała dzieciom swoje Niepokalane Serce otoczone cierniami, ciernie to zniewagi wyrządzane Matce Boskiej - powiedziała im wówczas:

"Jezus Chrystus pragnie, aby rozszerzyła się w świecie cześć do mojego Niepokalanego Serca. Każdemu, temu, kto pójdzie za tym wezwaniem, obiecuję zbawienie. Dusze te będą uprzywilejowane i ofiarować je będę jakby kwiaty przed tronem Najwyższego Boga. Nie tracie nadziei! Ja was nigdy nie opuszczę. Moje Niepokalane Serce będzie dla każdego niezawodną przyszłością i drogą do Boga." [2]

28 kwietnia 1919 roku - początek budowy kaplicy w miejscu objawień
13 października 1921 roku - pierwsze pozwolenie na odprawienie Mszy w tym miejscu
13 października 1930 roku - biskup Leirii zezwolił na kult Matki Boskiej z Fatimy [3]

Matka Boska Fatimska namawia gorąco trójkę dzieci do odmawiania różańca, a oni przekazują tą prośbę dalej. Odmawianie cząstek różańca i pochylenie się nad jego tajemnicami to oddanie czci Matce Boskiej, różaniec to modlitwa dla każdego: młodego i starego, bogatego i biednego, to modlitwa która przybliża nas do naszej Matki i Boga.

"Fatimska moc nadziei" nie jest kolejną książką opisującą objawienia, to wspomnienia siostry Łucji, najstarszej z trójki pasterzy którzy widzieli objawienia. Siostra Łucja opisuje nie tylko objawienia ale także swoje i swojego kuzynostwa przeżycia które towarzyszyły im podczas objawień - ich: poświęcenia, cierpienia, modlitwy, pokuty, ich miłość do Najświętszej Panienki. Książka zawiera wspomnienia siostry Łucji z jej całego życia: pobytu na pensji i w klasztorze, oraz późniejszych wizji matki Boskiej. Siostra Łucja opowiada nam historię swojego życia, życia które poświęciła Bogu i szerzeniu kultu Maryi. Jako mała dziewczynka dostała misję i wypełniła ją z pełnym poświęceniem.

Książka jest napisany prostym językiem, czyta się ją bardzo dobrze, jedynym minusem książki jest brak zdjęć. Nie ma żadnych zdjęć ani dzieci, czy też figurki Matki Boskiej, tego tej książce brakuje, dzięki zdjęciom książka zyskałaby pełniejsza formę przekazu.
Jeżeli macie ochotę poznać niezwykłe życie siostry Łucji, to gorąco zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę.

Moja ocena: 5/6

[1] Stanisław Maria Kałdon OP "Fatimska moc nadziei", Wydawnictwo M, 2013, str. 45
[2] tamże str. 8
[3] http://pl.wikipedia.org/wiki/Matka_Bo%C5%BCa_Fatimska