Kratki się pani odbiły recenzja

Trzeci tom przygód Zofii Wilkońskiej to już prawdziwa jazda bez trzymanki. Jacek Galiński prawdopodobnie przedawkował kawę podczas ślęczenia nad klawiaturą i mam nadzieję, że nie podejmie leczenia, bo ja rozrywkę mam przednią. Wiem, że to egoistyczne i okrutne tak się cieszyć z czyjegoś nieszczęścia, ale nigdy nie mówiłam, że jestem grzeczną dziewczynką.

Tym razem moja ulubiona staruszka musi znowu odnaleźć się w nowym środowisku i jak zwykle udaje jej się to bez większych problemów. W więzieniu szybko zyskuje szacunek współosadzonych i jak na prawdziwego gangusa przystało zaczyna funkcjonować pod pseudonimem "Grażynka". Nie brakuje scen, w których, mniej i bardziej świadomie, przeciwstawia się panującym za kratami zasadom. Co więcej, bez trudu odnajduje pozytywy swojego położenia - te finansowe znajdują się oczywiście na czele, ale nie oznacza to, że tak po prostu pozostanie w zamknięciu.

Są tacy, którzy chcą wykorzystać Zofię do własnych celów, ale przecież nie z nią te numery. Gdy wpadnie na trop afery, nie spocznie przecież, dopóki nie odkryje, o co dokładnie chodzi. A w zakładzie karnym działania na własną rękę są szczególnie ryzykowne, wszak nikt nie siedzi tam za niewinność. Poza Zofią oczywiście.

Absurd goni absurd, ale tym razem w ogóle mi to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, właśnie dzięki temu tak dobrze się bawiłam. Trudno mi wyrzucić z głowy obraz fruwających majtek, które stały się symbolem walki o wolność. Kto czytał, ten wie.

W tej pędzącej szaleńczo akcji, autorowi udało się przemycić kilka prawd uniwersalnych, co jest wartością dodaną tego tomu. Pobyt w więzieniu nastroił Zofię do wygłoszenia kilku zdań, które trafiły do mojego zeszytu cytatów. Bardzo lubię zresztą lekki, niewymuszony styl Jacka Galińskiego, sposób, w jaki buduje narrację, bo wbrew pozorom ta pierwszoosobowa jest bardzo wymagająca, zwłaszcza gdy trzeba wejść do głowy kogoś takiego jak Wilkońska. Samo wymyślenie takiej postaci zasługuje na oklaski, a konsekwencja w jej budowaniu na owację na stojąco.

"Kratki się pani odbiły" to rozrywka dla wtajemniczonych. Nie chciałabym poznać osobiście Zofii, ale jako bohaterka książek jest zajebist*.

Moje 7/10.