Jabłoniowe Wzgórze recenzja

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo lubię historie jakie Denise przelewa na papier, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. "Jabłoniowe wzgórze" jest trzecim tomem cyklu #romanswriverbend i tak naprawdę książki z tej serii można czytać w dowolnej kolejności, ponieważ każda opowiada o innej parze bohaterów. W tej części znajdziemy motyw drugiej szansy oraz straty, ktore ja osobiście bardzo lubię. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko. Ja historię Laurel i Gavina pochłonęłam w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie poznałam jej zakończenia. Fabuła została w interesujący i bardzo zyciowy sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Bohaterowie zostali naprawdę świetnie wykreowani, to postaci z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne, a także takie, ktore z powodzeniem moglibyśmy spotkać w rzeczywistości. Na kartach powieści poznałam bliżej byłych małżonków - ich mysli, odczucia, dowiadujemy się z czym się borykają, jakie wydarzenia z przeszłości odcisnęły piętno na ich obecnym życiu, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję.
Od początku zaskarbili sobie moją sympatię i z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich losy. Relacja pomiędzy Laurel i Gavinem przedstwiona zostala w bardzo naturalny sposó, z pewnością należała ona do gatunku tych skomplikowanych, ze względu na ich przeszłość, która okazała się naprawdę trudna i bolesna. Szczerze mówiąc sama nie wiem jai poradziłabym sobie z takimi wydarzeniami na miejscu bohaterów.. Bardzo im współczułam, zarówno tego co wydarzylo sie w ich życiu w przeszłości jak i tego z czym obecnie musieli się zmierzyć. Jestem jednocześnie z nich dumna, że potrafili mimo własnych niesnasek stanąć na wysokości zadania i zapewnić Emmie poczucie bezpieczeństwa i stabilność. Coś pięknego, tylko prawdziwi przyjaciele są w stanie na tak wiele. Wielokrotnie miałam ochotę "wejść" do książki i przytulić, wesprzeć Laurel i Gavina, a także zapewnić ich, że wszystko będzie dobrze. Ich relacja toczy się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach bohaterów, co ogromnie mi się podobało. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które wywołują natłok skrajnych emocji: strata dziecka, śmierć bliskich osób, poczucie winy, brak szczerej rozmowy, niedomówienia. "Jabłoniowe wzgórze" to emocjonująca, miejscami poruszająca i wartościowa historia pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd. To opowieść o poświęceniu, drugich szansach, przeznaczaniu, ale także przyjaźni i miłości. Cudownie spędziłam czas z tą książką. Niebawem zabieram się za nadrobienie dwóch wcześniejszych tomów. Polecam!