Dorzuć mnie do prezentu recenzja

Ta powieść to prawdziwa sinusoida, raz jest lekka i przyjemna, raz ciężka i emocjonalna. Wszystko jednak osadzone w dzisiejszych realiach, przez co czułam się, jakbym chwilami oglądała coś w stylu Listów do M. a raz siedziała z bohaterami i słuchała ich opowieści o ich życiu. Lubię takie mało spektakularne, ale bardzo realistyczne i przyziemne powieści. Tak właśnie jest z "Dorzuć mnie do prezentu".

Zbliżają się święta, ale nikt nie myśli o światełkach, prezentach i pierniczkach, gdy epidemia wywróciła życie do góry nogami. Maja utknęła na kwarantannie, a jedyną osobą, do której może się odezwać prze drzwi, jest aspirant Sylwester. Andrzej próbuje zdobyć pracę marzeń, ale w międzyczasie oblewa egzamin na bycie ojcem. Perfekcjonistka Paulina nigdy nie pozwala sobie na słabości, przez co zapomniała, że najmilszych niespodzianek nie da się kontrolować…

Miałam dość spory problem na samym początku, żeby ogarnąć co się dzieje i jakie powiązania są między bohaterami, przyznam, że dopiero po trzecim rozdziale się rozkręciłam i naprawdę wczułam się w ten zlepek historii. Przeczytałam tę powieść jednego dnia, bo jest stosunkowo krótka, ale pełna wszystkiego. Lekkiej komedii, niepoprawnego romantyzmu, trudnych relacji na linii dziecko-rodzic, trudnych historii rodzinnych. Wszystko w oprawie dzisiejszej rzeczywistości, czyli pandemii, kwarantanny i świąt Bożego Narodzenia. Tak bardzo realistyczna powieść.

Przyznam też, że nie dość, że nie czytałam żadnej powieści tej autorki (choć na oceny poprzednich książek zerknęłam, bez bicia się przyznam!), ale też nie czytałam niczego osadzonego w pandemicznej rzeczywistości. Oba te doświadczenia są dla mnie czymś nowym i nie wiedziałam szczerze mówiąc, czego się spodziewać. Wypadło super. To połączenie było naprawdę super doświadczeniem i jestem z niego bardzo zadowolona. Nie będzie to moje ostatnie spotkanie z książkami Agnieszki Błażyńskiej.

Bardzo mi podpasowała ta książka. Nie tylko mam na myśli całej fabuły i tego, jak realistyczna to powieść, ale także styl autorki, która bardzo umiejętnie połączyła to, co lekkie, z tym, co wcale lekkie nie jest. To była dobra książka.