Pojedynek recenzja

Lubię klasyczne kryminały, zbrodnia i tropienie przestępcy. Kryminał zapowiadał się ciekawie. Jest rok 1972 i w Reykjaviku odbywa się mecz szachowy o mistrzostwo świata, pomiędzy zawodnikiem radzieckim – Borysem Spasskim, a amerykańskim – Bobbym Fischerem. Cały świat obserwował ten pojedynek, gdyż w czasie” zimnej wojny” oba mocarstwa walczyły o przewagę w każdej dziedzinie. Oczywiście zjawiają się kibice i dziennikarze z całego świata, ale przy okazji w takim tłumie ludzi mogą swobodnie operować różne wywiady.

W jednym z małych kin w Reykjaviku na seansie popołudniowym zostaje zamordowany 17- letni chłopiec. Niestety kino było prawie puste i nikt nic nie widział. Chłopiec był fanem kina i nagrywał na swój magnetofon kasetowy ścieżki dźwiękowe filmów. Ponieważ nie znaleziono magnetofonu i kaset możliwe jest, że chłopiec nagrał coś, co działo się w kinie i dlatego zginął. Czy to morderstwo ma związek z toczącym się pojedynkiem szachowym?

Śledztwo powierzone zostaje parze policjantów: Marion Brema i Albert. Właściwie śledztwo prowadzi Marion Brema i nie dzieli się niczym, ze swoim partnerem, a nawet nie słucha swoich przełożonych. Dawniej takie osoby określano, że „najmądrzejsza w całej wsi, a po niej pies sołtysa”. Nawet wtedy, gdy podejrzewa zaangażowanie służb specjalnych, ona nie przyjmuje to do wiadomości. Szkoda, że autor nie zapoznał się, jak działają służby specjalne, gdyż działania policji w tej powieści są absurdalne. Przykładem tego jest wizyta policji w Ambasadzie Radzieckiej i próba przesłuchania pracowników. Z ciekawie zapowiadającego się kryminału powstał jakiś mało wiarygodny kryminał.

Niestety wątek kryminalny nie jest jedynym wątkiem w tej powieści. Autor podwaja objętość książki, wprowadzając wątek obyczajowy niezwiązany ze śledztwem. Czytamy historię dzieciństwa Marion związanego z jej chorobą. Marion było chora na gruźlicę, co było w tych czasach wręcz epidemią. Razem z nią przemierzamy różne placówki lecznicze i poznajemy tamtejsze metody leczenie. Kończy się ta opowieść bardzo modnymi scenami w dzisiejszych czasach. Jednak sięgając po tę książkę, miałam ochotę na kryminał, a nie powieść obyczajową.

Czytałam kiedyś inną interesującą powieść tego autora, natomiast w tym wypadku jestem rozczarowana. Natomiast z przyjemnością słuchałam audiobooka w interpretacji Jakuba Kryształy.