Ludzie z mgły recenzja

Książki Izabeli Janiszewskiej mogę śmiało wymienić pośród tych, po które mogłabym sięgać w ciemno. Tak też było z jej najnowszą książką. Specjalnie nie czytałam wcześniej opisu, a jedyne co zrobiłam, by dowiedzieć się o czym może być ta historia, to obejrzałam zapowiedzi przygotowane przez wydawnictwo. ,,Ludzie z mgły" to książka, która pozostanie ze mną na długo i już teraz mogę powiedzieć, że na pewno trafi do grona ulubieńców tego roku!

Autorka pisze książki w sposób niezwykły. Skupia się na szczegółowych opisach, które nie są jednak nużące, a podrzucane drobne smaczki, w postaci np. wyczuwalnych zapachów, pomagają nam wczuć się w miejsce, w którym znajdują się nasi bohaterowie. Podziwiam dbałość o te wszystkie niuanse, które tylko ubogacają lekturę. Dzięki takim zabiegom autorce udaje się przez całą książkę utrzymać emocje, budować napięcie i podtrzymywać duszny klimat małego miasteczka spowitego mgłą. Spoiwem całości są liczne retrospekcje, pozwalające posklejać puzzle tej historii w jeden obraz ludzkiej tragedii i cierpienia.

Na pochwałę zasługuje również kreacja bohaterów. Są bardzo charakterystyczni, poznajemy ich historię, przez co jesteśmy w stanie ich bardziej zrozumieć oraz się z nimi zżyć. Legendy o mgle odciskają piętno na każdym członku tej niewielkiej społeczności, a wszyscy liczą na to, że ich tajemnice zgubią się w gąszczu ciemnego i głuchego lasu. Z czasem jednak prawda wypłynie i przebije się przez mrok. Wtedy odpowiemy sobie na pytanie czy tak naprawdę wszystkie wydarzenia chcielibyśmy zachować w pamięci? Czy nie lepiej byłoby je wymazać niczym ołówek z kartki papieru?

Ta książka to również jedno wielkie nawiązanie do rzeczywistości. Od razu widać, że inspiracją do powstania tej historii były wydarzenia, które miały miejsce obok nas. Mimo iż rozszyfrowałam historię chłopca od razu, bo bardzo szybko wyłapałam nawiązanie, to nie odebrało mi to radości z lektury. Zakończenie tej powieści było dla mnie dużym zaskoczeniem. Na mojej twarzy odmalował się szok, że autorce udało się w tak genialny sposób odwieść mnie od rozwiązania zagadki. Duszna, niepokojąca, ważna i niesamowicie klimatyczna historia!