Miasto gasnących świateł. Równonoc recenzja

"Równonoc" to kolejna pozycja w dorobku Aleksandry Świderskiej. Tym razem autorka cofa się z nami do końcówki pierwszego tomu, by przedstawić nam losy zdesperowanego Konrada, który nie cofnie się przed niczym, by pomścić krzywdy wyrządzone Adamowi przez swoją przybraną siostrę- Iwonę. Ślady prowadzą go przez miasta europejskie, ale w międzyczasie będzie miał też dodatkowe zadanie do wykonania. Antek, jego nieoczekiwany towarzysz podróży ma własne demony przeszłości, która nadal mogą mu zagrozić. Mężczyzna zrobi wszystko, by zapewnić mu wreszcie bezpieczeństwo i stabilizację.

Autorka po raz kolejny udowodniła, że potrafi pisać wciągające, pełne akcji historie, od których nie można się oderwać. Po raz pierwszy jej książkę poznałam nie dzięki audiobookowi (swoją drogą Filip Kosior świetnie sprawdza się w roli narratora), a w papierowej formie, która nie odjęła jej ani trochę uroku bo kartki przewracałam jedna za drugą, chłonąc klimat i brawurę postaci.

Ten tom będzie idealny dla wszystkich, którzy zapałali w "Burzy" dużą sympatią do Antka. Tutaj poznajemy lepiej jego historię, duchy przeszłości i traumy, ale dzięki temu możemy też lepiej go zrozumieć. To naprawdę charyzmatyczny bohater i cieszę się, że dostał tyle czasu i możliwość opowiedzenia swojej historii. Konrad jak zwykle nie zawiódł, a główny antagonista był naprawdę nietuzinkową postacią z dobrze nakreślonym motywacjami i portretem psychologicznym. Takie wniknięcie w głąb bohaterów zawsze wychodzi Aleksandrze naprawdę dobrze.

Fabuła nie miała dłużyzn, a sięgając po książkę możecie nastawić się na wątki sensacyjne, które mi osobiście przypadły do gustu.

Czemu więc książka nie otrzymuje ode mnie maksymalnej noty? Czegoś mi w niej zabrakło, ale jednocześnie jest to na tyle nieuchwytne, że ciężko mi napisać, czego dokładnie. Na pewno "Burza" zostawiła coś we mnie i nie pozwoliła o sobie zapomnieć, podczas gdy "Równonoc" wyślizguje się mojej pamięci. Może to przez brak ukochanych bohaterów- Elki i Adama? A może przez tak mało interakcji między Gronczewskim a Adamowiczem, które też tworzyły tę historię? Bo o ile Antka też lubię, nie był niestety w stanie zastąpić mi postaci, które dłużej trzymam już w sercu.

Nie zmienia to jednak faktu, że "Równonoc" to kawałek porządnej literatury kryminalno-sensacyjnej, idealnej także na trwający obecnie pride month. No i warto dodać, że na koniec autorka raczy nas epilogiem, który dzieje się po wydarzeniach z "Burzy", a którego po skończeniu tamtej książki potrzebowałam jak tlenu. Ze swojej strony więc ogromnie polecam sięgnięcie po tę książkę dla fanów serii. Jest to naprawdę potrzebny dodatek, który lepiej nakreślił, co dokładnie działo się z Konradem podczas jego nieobecności.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Dziękuję za możliwość jej przeczytania!