Trzecia szansa recenzja

Czy są krzywdy których nie da się zapomnieć?

Święto zmarłych zbliża się wielkimi krokami, a po warszawskich cmentarzach zaczyna grasować morderca. Zręczny, nieuchwytny i niezwykle przebiegły. Z broni snajperskiej ginie dwójka z pozoru niepowiązanych ze sobą osób. Czy trop jaki odkryje młodsza aspirant Karolina Nowak naprowadzi śledztwo na właściwe tory? Czy zabójca zostanie złapany zanim zabije kolejną osobę?

To zna twórczość Wojciecha Wójcika dobrze wie, że po autorze należy spodziewać się obszernego tomiska. Oczywiście inaczej nie mogło być tym razem. Na około 640 stronach wraz z aspirant Nowak i historykiem Krzysztofem Rozmusem wyruszamy w podróż tropem tajemnic zza grobu. Uwierzcie, że autor potrafi zbudować fabułę, która się nie nudzi. Całość czyta się naprawdę świetnie i co najważniejsze szybko. Owszem nie przeczytamy tej książki w jeden wieczór, ale przy dobrych wiatrach w dwa-trzy jak najbardziej i będziemy chcieli jak najszybciej poznać dalszy przebieg wydarzeń.

Bardzo wczułam się w przebieg śledztwa i nawet w głowie układał mi się pewien obraz całości, który konfrontowałam z nowymi tropami. Do tej pory nie spotkałam się z książką stworzoną w podobnym klimacie. Szukanie poszlak wśród grobów i tajemnic z przeszłości nadaje „Trzeciej szansy” swego rodzaju powiewu świeżości i mocno intryguje. Po wprowadzeniu do śledztwa historyka odrazu na myśl przyszły mi książki Dana Brown jak chociażby „Kod Leonarda da Vinci”. I wiecie co? Brown odniósł ogromny sukces, jego powieści zekranizowano, a w moim odczuciu ta książka Wójcika także nadawałaby się na ekrany! Kto wie - może kiedyś ktoś pokusi się o jej zekranizowanie czego oczywiście autorowi serdecznie życzę.

Jeżeli chodzi o samych bohaterów to duet Nowak-Rozums sprawdza się tutaj idealnie. Ich sylwetki są bardzo dobrze skrojone, portery psychologiczne wzajemnie się uzupełniają i rozwiązywanie zagadki z tym duetem to czysta przyjemność.

„Trzecia szansa” to rasowy kryminał, który wzbudza w czytelniku wiele emocji. Tutaj teraźniejszość miesza się z przeszłością zostawiając za sobą krwawe ślady i niczego nie możemy być pewni. Z czystą przyjemnością mogę Wam polecić to tomisko i nie bójcie się ilości stron! Uwierzcie, że nawet się nie obejrzycie jak przewrócicie ostatnią kartkę.