Władcy czasu recenzja

"Władcy czasu" to trzeci i kończący już tom z cyklu " Trylogia Białego Miasta" po który ostatnio miałam przyjemność sięgnąć. Co prawda moje pierwsze podejście do tej książki było specyficzne, bo chociażby dwa wcześniejsze tomy za bardzo mi nie przypadły do gusty ( pierwszy w końcu przesłuchałam w audiobooku, ale recenzji brak ), ale ten tom wcale taki zły jak dla mnie nie był.

Vitoria, rok 1192.
Legendarny hrabia don Vela wraca po dwóch latach nieobecności z misji jaką powierzył mu król Nawarry, Sancho Mądry.
Po powrocie odkrywa, że jego własny brat poślubił kobietę z którą to właśnie on był zaręczony.

Vitoria, rok 2019.
Autor ukrywający się pod pseudonimem Diego Veilaz publikuje powieść Władcy Czasu, która natychmiast podbija serca czytelników.

Kraken musi rozwiązać zagadkę zabójstw popełnianych zgodnie ze średniowiecznym kodeksem. Wiadome jest tu jedno: sprawa zbrodni imituje morderstwo opisane w powieści Władcy Czasu!
Śledztwo, które prowadzi zabiera Krakena do wieży Nograro, donżonu od lat nieprzerwanie zamieszkanego przez dziedzica rodu.
Odkrywa tam, że jego główny podejrzany cierpi na zaburzenia osobowości .
Jak zakończy się to śledztwo ?


Powieść tę określiłabym jako dobrą. Co prawda znajdują się dla mnie tu rzeczy, które sprawiały że dłużyła mi się ona strasznie, ale ogólnie rzecz biorąc czytało się ją całkiem dobrze.

Ciekawe w tej książce jest też połączenie pomiędzy naszymi czasami teraźniejszymi, a czasami średniowiecza. Sama zagadka morderstw jest skonstruowana tak, aby zachwycić potencjalnego czytelnika.
Autorka w ciekawy sposób zabiera nas w spisek, który odgrywa się w obu opisanych tu światach, oraz pokazuje nam że jest kilka tematów, które te światy mimo wszystko łączy : kasa, chory plan morderstw oraz chore umysły.

Tym razem napisałabym, że styl pisarki jest wyjątkowo świetny gdyby nie to co ostatnio: za dużo zbędnych i nużących opisów.


Podsumowując :

Trzeci i ostatni tom tego cyklu podobał mi się najbardziej! Standardowo nie przepadam za tego typu historiami, ale ta ma w sobie to coś co nawet opornego czytelnika zachęci do siebie.
Ale jest jedno małe ALE! Polecam zaczynać od początku! Wiele wątków nabiera wtedy właśnie sensu.