Mała draka w fińskiej dzielnicy recenzja

Twórczość Marty Kisiel nie jest mi zupełnie obca - znam ją z szalonych komedii kryminalnych z Tereską Trawną w roli głównej. Sięgając po Małą drakę w fińskiej dzielnicy wiedziałam więc, że mogę się spodziewać humoru i szaleństwa, nie sądziłam jednak, że mnie ta książka aż tak pozytywnie zaskoczy.

Oto mamy małe miasteczko z tytułową fińską dzielnicą - miejscem, gdzie znajdują się tzw. fińskie domki, w których mieszka kilka sympatycznych, tajemniczych babć, i gdzie pojawia się kilkoro nietuzinkowych bohaterów, którzy nie do końca radzą sobie z dorosłością. Na ich cele mamy Sławę Żmijan, młodą kobietę, która wraca do rodzinnego domu, do swojej ukochanej babci, po tym jak doświadczyła kilku życiowych niepowodzeń. Na miejscu odkrywa jednak, że nie wszystko jest takie, jak powinno...

Siłą tej książki jest fajny, luźny, nawet dość potoczny, pełen fantazji styl oraz spora dawka życiowej mądrości, jaka wyziera z tej pozornie lekkiej i sympatycznej historii. Chwilami autorka uderza w nieco poważniejsze klimaty, czasem nawet łezka może komuś zakręcić w oku, ogólnie jednak to książka pełna zaskoczeń, tajemnic i magii, ze szczyptą mitologii fińsko-słowiańskiej, całą masą ciepełka i ogromem humoru. Elokwencja i lekkość pióra pani Kisiel powodują, że jej opowieść czyta się sama, powodując wybuchy śmiechu i małe uśmieszki, a nawet i trochę poruszając serce.

Podobały mi się postacie występujące, a zwłaszcza fantastyczne babcie, które tak bardzo dbają o swoje wnuki, nie tylko o to żeby mieli świeży rosołek do zjedzenia, ale też po prostu o to, żeby byli szczęśliwi. A że przy okazji posuną się do dość niekonwencjonalnych sposobów na zapewnienie im szczęścia, to ich sprawa ;). Sympatyczni byli też bohaterowie drugoplanowi, zwłaszcza Bambi, pełen uroku osobistego, czasem zabawny, czasem w punkt wyjaśniający rzeczywistość. Oczywiście główna bohaterka też była warta uwagi, zwłaszcza w kontekście tego, jak odkryła pewne życiowe prawdy, choć przyznam szczerze, że z reguły nie lubię takich postaci, jak Sława.

Świetny pomysł miała autorka z osadzeniem akcji w fińskiej dzielnicy, w małym miasteczku, w którym nie ma o czym pamiętać. Nadało to powieści bardzo ciekawego klimatu, razem z pewnymi magicznymi momentami i wplecioną w to wszystko mitologią, oczywiście fińską. Fantastycznych momentów jest tu trochę, ale dla mnie - osoby niekoniecznie lubiącej się z szeroko pojętą fantastyką - nie były one przytłaczające, a raczej świetnie współgrały z życiowością bijącą z całości. Znajdziemy tu bowiem kilka słów o radzeniu sobie z dorosłością, sporo o trosce o bliskich, o mocy wspólnoty i jej wsparciu, ale też o stracie… I to świetnie równoważy szalone i absurdalne momenty i zdarzenia.

Bardzo polecam Wam tę książkę! Mała draka w fińskiej dzielnicy zapewni Wam bowiem nie tylko całą masę czystej rozrywki, uśmiechu i chichotów, ale też otuli jak kocyk, podniesie na duchu… i da do myślenia, przynajmniej na chwilę ;).

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.