Czerwony notes recenzja

Tyle wszystkiego ile trzeba

WYBÓR REDAKCJI
Autor: @gala26 ·3 minuty
2019-12-04
Skomentuj
13 Polubień
„ Myślę, że już rozumiesz, że całe życie kręci się wokół śmierci. Wszyscy kiedyś umrzemy. To jedyna pewna rzeczy w naszym życiu. „

Ta powieść jest jak wolno płynący, szemrzący strumyczek. Niespieszna, refleksyjna, rozwijająca się w umiarkowanym tempie. Nie znalazłam tu burzy emocji i niesamowitych wzruszeń, jakich oczekiwałam, natomiast historia opowiedziana przez Doris zmusiła mnie do refleksji nad własnym życiem.

Zapewne z perspektywy swojego prawie stuletniego życia trudno staruszce opowiadać o tym, co przeżyła w emocjonujący sposób. Po prostu wspomina. A wspólnym mianownikiem tych wspomnień jest czerwony notes, który w dzieciństwie Doris dostała od ojca na urodziny. Snuje swoją opowieść na podstawie nazwisk z notesu, przy których większości figuruje napis – zmarła, zmarł. Obecnie będąca na końcu swojej drogi życiowej Doris mieszka samotnie w Szwecji a jej jedyną rodziną jest cioteczna wnuczka Jenny mieszkająca w Stanach, z którą kontaktuje się za pomocą Skype’a.

Czując, że zbliża się kres jej dni spisuje historię dla Jenny i tak poznajemy jej niezwykle barwną przeszłość, przemierzając wraz z nią Szwecję, Francję, Stany Zjednoczone, Anglię. Wiele elementów historii pozostaje za mgłą, sporo autorka pozostawia wyobraźni czytelnika, niejedno trzeba sobie dopowiedzieć, domyślić się. Zapewne wiekowa staruszka nie wszystko pamięta, a ponowne czytanie zapisków zawartych w czerwonym notesie, jest swego rodzaju powrotem do jej przeszłości. Tym bardziej, że w jej pamięci wspomnienia z młodości są barwniejsze i bardziej wyraziste niż to, co wydarzyło się wczoraj.

„ Czerwony notes” to powieść, która ma bardzo nierówne tempo. Były chwile, gdy nie mogłam oderwać się od czytania i z zapartym tchem śledziłam losy Doris, której życie nie rozpieszczało, ale były też momenty zawłaszcza te współczesne, które mnie nużyły, bo brakowało mi emocji. Kolejna książka gdzie autorka próbuje połączyć przeszłość z teraźniejszością, ale nie do końca udaje się jej w jednakowym stopniu utrzymać zainteresowanie czytelnika. Ma to także miejsce w tej powieści, gdzie szala przechyla się na jedną stronę i bardziej chciałam czytać o przeszłości bohaterki. Bliższa sercu była mi historia Doris, która wytrwale dążyła do spełnienia swoich marzeń, której mimo chęci nie udało się uniknąć porażek. Jej życie obfitowało w niezwykłe wydarzenia a los na jej drodze stawiał interesujących ludzi. Takich, którzy często ratowali jej życie albo oferowali bezinteresowną pomoc, o tym chciałam czytać jak najwięcej. Im bliżej końca to jest coraz mniej retrospekcji a coraz więcej tego, co dzieje się współcześnie, kiedy bohaterka leży w szpitalu i oczekuje tego, co nieuniknione. W tym momencie powieść traci całkowicie na dynamice, bo co można bez końca pisać o pobycie w szpitalu, natomiast bardzo wzruszające jest zakończenie.

„ Czerwony notes „ to powieść o sile miłości, przyjaźni, bezinteresownej pomocy, jakiej bohaterka doświadczyła w swoim życiu. To oryginalna, momentami smutna, ale wartościowa lektura, która zmusza do refleksji nad własnym życiem. Nad tym, że wszystko przemija ból, szczęście a w końcu sam człowiek. To historia o młodości i starości, o przemijaniu, o tym, co w życiu najważniejsze. I wreszcie to opis starości, niezrozumianej zepchniętej na margines przez młodych, zdrowych skupionych na swoich problemach. Nietrudno dostrzec w Doris życia emerytów, którzy borykają się z codziennymi problemami związanych z egzystencją, ze zdrowiem, a także samotnością.

Tak trudno sobie wyobrazić, że każdy starszy człowiek był kiedyś młody i przeżywał namiętności, tragedie rozstań, chwile radości czy smutku. Czy interesujemy się przeszłością naszych bliskich, ich wspomnieniami ? A może warto się na chwilę zatrzymać zanim będzie za późno.

Jak często zastanawiamy się nad sensem życia, nad nieuniknionym przemijaniem? Zegar tyka każdemu, ucieka czas, ucieka szczęście, życie tak szybko mija i zastanawiamy się, co po nas zostanie w pamięci innych. Każdy z nas ma jakiś swój notes wspomnień, który chciałby pozostawić i być zapamiętanym. Warto przeczytać i pomyśleć nad tym, co było i co jeszcze nas czeka.

„Pod każdym nagrobkiem spoczywa miłość. Tak wiele miłości. Jedno spojrzenie, które wywraca góry nogami cały świat. Splecione dłonie na ławce w parku. Spojrzenie rodzica na nowo narodzone dziecko.”




Moja ocena:

Data przeczytania: 2019-02-16
× 13 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Czerwony notes
2 wydania
Czerwony notes
Sofia Lundberg
6.9/10

Trafiająca prosto w serca szwedzka obyczajowa saga w stylu retro. Doris ma 96 lat i mieszka w Sztokholmie. Jej samotną codzienność ożywiają rzadkie wizyty gości, a przede wszystkim cotygodniowe rozmow...

Komentarze
Czerwony notes
2 wydania
Czerwony notes
Sofia Lundberg
6.9/10
Trafiająca prosto w serca szwedzka obyczajowa saga w stylu retro. Doris ma 96 lat i mieszka w Sztokholmie. Jej samotną codzienność ożywiają rzadkie wizyty gości, a przede wszystkim cotygodniowe rozmow...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

„Bo widzisz, Jenny, aby być razem, nie trzeba mieć wspólnych zainteresowań albo podobnego stylu. Wystarczy potrafić się razem śmiać”. Opis: Czerwony notes to powieść szwedzkiej dziennikarki i pis...

@Possi @Possi

Miałam okazję przeczytać cudowną, ciepłą, pełną wzruszeń opowieść, która trafia prosto w serce. ...

@monika8905 @monika8905

Pozostałe recenzje @gala26

Gdzie święty traci głowę
Duchy przeszłości

𝐶𝑧𝑎s𝑒𝑚 𝑙𝑒𝑝𝑖𝑒𝑗 𝑛𝑖𝑒 𝑏𝑢𝑑𝑧𝑖ć 𝑑𝑢𝑐ℎó𝑤 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑠𝑧ł𝑜ś𝑐𝑖, 𝑏𝑜 𝑚𝑜𝑔ą 𝑠𝑖ę 𝑜𝑘𝑎𝑧𝑎ć 𝑧𝑏𝑦𝑡 𝑛𝑖𝑒𝑚𝑖ł𝑒. […]𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑜ż𝑒 𝑏𝑦ć 𝑡𝑎𝑘, ż𝑒 𝑐𝑖ą𝑔𝑙𝑒 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜 𝑖𝑑𝑧𝑖𝑒 𝑑𝑜𝑏𝑟𝑧𝑒. 𝑃𝑟ę𝑑𝑧𝑒𝑗 𝑐𝑧𝑦 𝑝óź𝑛𝑖𝑒𝑗 𝑐𝑜ś 𝑚𝑢𝑠𝑖 𝑝ę𝑘𝑛ą...

Recenzja książki Gdzie święty traci głowę
Sześć powodów by umrzeć
Mechanizm obronny

𝑁𝑖𝑐 𝑛𝑖𝑒 𝑡𝑟𝑤𝑎 𝑤𝑖𝑒𝑐𝑧𝑛𝑖𝑒, 𝑤𝑖ę𝑐 𝑙𝑒𝑝𝑖𝑒𝑗 𝑠𝑖ę 𝑑𝑜 𝑛𝑖𝑐𝑧𝑒𝑔𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑤𝑖ą𝑧𝑦𝑤𝑎ć […] 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑑𝑧𝑖ę𝑘𝑖 𝑡𝑒𝑚𝑢 𝑚𝑜ż𝑛𝑎 𝑤 ż𝑦𝑐𝑖𝑢 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑡𝑟𝑤𝑎ć 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜 […] Kiedyś po przeczytaniu 𝐿ę𝑘ó𝑤 𝑝𝑜𝑑𝑠𝑘ó𝑟𝑛𝑦𝑐ℎ ...

Recenzja książki Sześć powodów by umrzeć

Nowe recenzje

Żelazny Płomień
W pogoni serca za rozumem
@podrugiejst...:

To, jak macie już imie dla swojego smoka? Chciałabym napisać tak wiele, ale wszystko wydaje mi się nijakie i spłaszczon...

Recenzja książki Żelazny Płomień
Prawo matki
📚📚Prawo matki📚📚
@carlottad_book:

"Prawo Matki", drugi tom serii "Krwią Naznaczone" autorstwa P. K. Farion to książka, która nie pozostawia czytelnika ob...

Recenzja książki Prawo matki
Pomóż mi sobie przypomnieć
📚📚Pomóż mi sobie przypomnieć📚📚
@carlottad_book:

Corinne Michaels powraca do nas z nową serią Rose Canyon, a pierwszy tom, zatytułowany 'Pomóż mi sobie przypomnieć', za...

Recenzja książki Pomóż mi sobie przypomnieć
© 2007 - 2024 nakanapie.pl