Uśpione pragnienia recenzja

Grono pisarek, po których utwory chętnie sięgam w ciemno, stale się powiększa. Niedawno poznałam Agatę Kołakowską, która pisze bardzo ciekawe powieści psychologiczne, dlatego z wielką przyjemnością przeczytałam jej najnowszą książkę „Uśpione pragnienia”. Jest to historia dwóch kobiet – Magdy i Bianki, które uznają się za astralne siostry, bo urodziły się dokładnie tego samego dnia. Jednak ich doświadczenia życiowe są całkiem odmienne. Bianka jest reportażystką, żyjącą w wolnym związku, bezdzietną i stroniącą od zobowiązań. Magda to jej całkowite przeciwieństwo – żona i matka dwójki dzieci, która realizuje się zawodowo prowadząc audycję radiową, w której prezentuje sylwetki ciekawych ludzi. Kiedy kobiety zacieśniają swoją znajomość, zaczynają bardzo silnie wpływać na siebie wzajemnie i na wierzch wychodzą demony, który obydwie skrywają gdzieś głęboko w sobie. Okazuje się, że Magda marzy o takim życiu, jakie prowadzi Bianka – bez zobowiązań i niezależne od wpływów i decyzji innych osób, natomiast Bianka chętnie założyłaby rodzinę, opiekowała się stabilnym, godnym zaufania mężem, a przede wszystkim – marzy o dzieciach, choć nie daje tego po sobie poznać.

Akcja książki jest świetnie poprowadzona, bo mamy tu do czynienia z dwoma perspektywami czasowymi – najpierw towarzyszymy Biance i Magdzie, kiedy siedzą zakleszczone w samochodzie, bo doszło do wypadku i wszystko wskazuje na to, że zostało im niewiele czasu, ale nie mogą wezwać pomocy, bo telefony nie mają zasięgu w ustronnym miejscu, w którym się znalazły. Kobiety kłócą się, posyłają sobie wiele gorzkich słów i wyczuwalne jest między nimi ogromne napięcie. Następnie poznajemy historię ich znajomości – od kiedy spotkały się po raz pierwszy na nagraniu audycji radiowej, by następnie śledzić, jak ich światy zaczynają się przenikać, a właściwie jak obie zaczynają wchodzić w rolę tej drugiej. Wydaje się, że obu to bardzo odpowiada.

Agata Kołakowska świetnie konstruuje swoje bohaterki. Bianka jest typem kobiety pozbawionej możliwości posiadania dzieci, mimo że bardzo by chciała je mieć i widać, że umiałaby być najlepszą mamą na świecie. Jednak skrzętnie ukrywa swoje pragnienia, zwłaszcza przed partnerem Tomkiem, który jest zdeklarowanym przeciwnikiem tradycyjnego małżeństwa i rodziny. Wydaje się zatem, że tworzą idealna parę, choć to tylko pozór, bo tęsknota Bianki za dziećmi zaczyna być widoczna gołym okiem.

Magda na odwrót – ma wspaniałą, kochającą rodzinę, jednak to też fikcja, bo kobieta czuje się zdominowana potrzebami męża i dzieci, wszyscy są ważniejsi od niej, a po wielu latach takiego życia nagle wychodzą na jaw jej prawdziwe apetyty – wolność, miłość bez zobowiązań, możliwości artystycznego wyrażania swojej osobowości. Dzięki Biance zaczyna dostrzegać konieczność innego życia, zaczyna chodzić na koncerty, odwiedza galerie sztuki, poznaje ludzi związanych z malarstwem, a jednocześnie przekonuje się, że takiego życia właśnie potrzebuje, że koniecznie musi postawić siebie na pierwszym miejscu.

Najmocniejszą stroną tej książki jest wnikliwa konstrukcja psychologiczna bohaterek, które autorka stworzyła w sposób wiarygodny i z dbałością o szczegóły. Emocje im towarzyszące są prawdziwe, przez co książkę czyta się jednym tchem i w ogromnym napięciu, zwłaszcza że wiemy od samego początku, że znajomość bohaterek jest pełna złych emocji, od których jest aż gęsto w rozbitym samochodzie, a pierwsze spotkania były tak życzliwe i serdeczne. Ukrywanie pragnień nie prowadzi do niczego dobrego, jednak trzeba też umieć prawidłowo je rozpoznać, by móc za nimi podążać, bez brawury i bez udawania. „Ukryte pragnienia” to bardzo dobra książka, która daje do myślenia o macierzyństwie. Serdecznie polecam.