Genesis recenzja

Dość długo czekałem na przeczytanie kolejnego tomu z detektywem Robertem Hunterem i jego partnerem z policji Carlosem Garcią. Takie emocje należy dozować. Autor, Chris Carter, po raz kolejny nie pozwolił się mi nudzić. Ba! Nie pozwolił na to, bym odłożył książkę. Ona musiała być przeczytana do ostatniego zdania, do ostatniej kropki. Nie dało się inaczej.

Na początek kilka słów wprowadzenia dla tych, którzy nie mieli jeszcze styczności z cyklem i twórczością urodzonego w Brazylii, amerykańskiego pisarza, psychologa kryminalnego Biura Prokuratora Stanu Michigan, muzyka, który na rynku wydawniczym zadebiutował powieścią Krucyfiks, z wyżej wymienionymi bohaterami. Pierwsza powieść dla mnie była pozytywnym zaskoczeniem, mam nawet na pierwszym wydaniu książki autograf autora, ale uważam, że nie była jeszcze tak dobra, jak kolejne. Z każdym tomem fabuła powieści nie powinna zaskakiwać, bo kolejne tomy mają podobny schemat, ale! No właśnie... Wydawać się może, że powoli staje się to już nudne. Że dobro zawsze zwycięża, że Robert Hunter jest nieśmiertelny, ileż to można o nim czytać. Przecież za chwilę wiele fanek (i fanów pewnie też ;) )... zarzuci mi, że jak tak można napisać?! Robert Hunter nigdy się nie znudzi!!! To postać kultowa, wiele osób płci pięknej wręcz zakochana jest w bohaterze Chrisa Cartera. Tak, tak wiem coś o tym po reakcjach czytelniczek. I te kolejki rezerwacji...

Przyznam szczerze, że każdy tom jest dla mnie bardzo interesujący, bo cóż może być pasjonującego, jak najbardziej przerażająca zbrodnia?

Spójrzmy jeszcze na okładkę. Wydawnictwo Sonia Draga wydała Genesis z dwoma różnymi okładkami. Ja mam w ręku tą, gdzie nazwa autora znajduje się na górze okładki, gdzie na białym tle czerwoną czcionką (jakby w kolorze krwi) zamieszczono imię i nazwisko. Poniżej mamy tajemniczą postać. Nie możemy rozróżnić czy to kobieta, czy mężczyzna, wszystko wyjdzie na jaw, gdy będziecie czytać ten niesamowicie przerażający thriller psychologiczny.

Co tym razem wymyślił Carter? Posłużę się szybko pewnym cytatem z czwartej strony okładki:

Robert Hunter i jego partner dobrze bawią się na grillu u rodziny Carlosa. Jeden telefon do Huntera psuje policjantom rozkoszowanie się w brazylijskich grillowych specjałach. Muszą natychmiast udać się na miejsce makabrycznej zbrodni. To, co tam zobaczą, nie byli sobie w stanie wyobrazić. Hunter jeszcze nigdy nie spotkał się z tak niewyobrażalnym okrucieństwem, jakie zadał ofierze ktoś, kto na pewno nie było zdrowych zmysłach. A może był? Policjanci muszą zakasać rękawy i zmierzyć się z osobą, która może brutalnie zaatakować po raz kolejny. A może już zaatakowała?

Warto dodać na koniec, że Chris Carter zadedykował ten jedenasty tom osobom zmagającym się z problemami psychicznymi, z depresją.