W pierścieniu ognia recenzja

Z wielkim zainteresowaniem zaczęłam czytać kolejną część „Igrzysk śmierci” czyli „W pierścieniu ognia” Suzanne Collins. Na początku nie robiłam sobie wielkich nadziei. Stwierdziłam, że nie ma co robić wielkich oczekiwań. Przeważnie jest tak, że kolejna część jest gorsza. Jednak z każdą kolejną kartką co raz bardziej wciągałam się w tę historię.

Suzanne Collins jest amerykańską pisarką oraz scenarzystką telewizyjną. Napisała kilka bajek oraz opowiadań, a zasłynęła pięcioczęściowym cyklem kronik o podziemnym świecie i Gregorze - chłopcu, który odkrywa nieznane nikomu obszary. Jednak to „Igrzyska śmierci” przyniosły jej w Polsce największą sławę.

Każdego roku w państwie Panem na zlecenie Kapitolu telewizja relacjonuje reality show zwane Głodowymi Igrzyskami. Dwudziestu czterech losowo wybranych nastolatków z każdego dystryktu toczy śmiertelną walkę. Ich zwycięzca może być tylko jeden. W „Igrzyskach śmierci” dwójka uczestników Katniss Everdeen i Peeta Mellark udaremnia plany Kapitolu, wymuszając zwycięstwo obojga. Za to zwycięstwo bohaterowie zapłacą cenę, jakiej się nie spodziewają… W drugim tomie trylogii, „W pierścieniu ognia” Katniss i Peeta przygotowują się do odbycia obowiązkowego Tournee Zwycięzców, kiedy dowiadują się o fali zamieszek, do których przyczynił się ich zuchwały czyn. W tle trwają przygotowania do rocznicowych, 75. Głodowych Igrzysk, które przyniosą bardziej niż zaskakujący obrót spraw… Bo Kapitol jest zły. I Kapitol pragnie zemsty.

Autorka ma niesamowity sposób wprowadzania czytelnika w świat Katniss. Przeżywa się każdą chwilę, radość, smutek… Czytając tę książkę nie ma chwili w której ktoś by się nudził. Akcja rozgrywa się szybko. Wątki zaskakują. I co najważniejsze, że takiego końca bym się nie spodziewała.

Cieszy mnie fakt, że „W pierścieniu ognia” nie brakuje brutalności. Nie jest ona przesłodzona tylko miłością ale jest brutalność, zło. Chyba głownie dlatego tak bardzo polubiłam tę serię. Za to, że nie wiadomo kto tak naprawdę jest wrogiem a kto przyjacielem. Oraz dlatego, że bohaterowie są silni. Mimo tego ile muszą przeżyć, wiedzą że rodzinie zagraża niebezpieczeństwo. To nie poddają się. Walczą do samego końca.

W tej części myślę, że Peeta przeszedł największą zmianę wewnętrzną. Nie jest już tym chłopcem, którego poznaliśmy w „Igrzyskach śmierci”. Teraz jest dojrzalszy, mężniejszy i pragnie za wszelką cenę uratować swoją ukochaną. Niestety było mało Gale’a, a jest to moja ulubiona postać. Liczę na to, że w „Kosogłosie” nie będzie już podrzędnym bohaterem.

Książkę bardzo polecam. Warto poświecić ten dzień, czy dwa. Więcej czasu ta lektura nie wymaga. Siła z jaką przyciąga do siebie nie pozwala na jej odłożenie. „W pierścieniu ognia” jest jedną z najlepszych książek jaką przeczytałam. Fantastyczna, genialna.. mogłabym tak chwalić cały czas. Naprawdę warto!