Stare kości recenzja

Autorzy znakomitego cyklu z ekscentrycznym agentem FBI Pendergastem powieścią „Stare kości” rozpoczęli nową i świetnie się zapowiadającą serię z poznanymi już we wspomnianym cyklu archeolożką Norą Kelly i drugą równie mocną bohaterką, młodą agentką Corrine Swanson. Cieszę się, że zyskały swoją własną serię, bo zdążyłam już je polubić.

Dwie kobiety, które dość często działają sobie na nerwy oraz historyk Clive Benson wyruszają śladem tragicznej wyprawy Donnera z okresu ruchów migracyjnych Ameryki. I nie chodzi jedynie o odkrycie zaginionego obozu, w którym dochodziło do okropieństw gorszych od kanibalizmu, ale również o skarb ogromnej wartości, który może spoczywać gdzieś w górach Sierra Nevada.

Pierwsza sprawa nowicjuszki Corrie związana z bezczeszczeniem grobów i zabójstwem zdaje się wiązać z jednym z uczestników feralnej wyprawy. Dlaczego jednak ktoś poluje na szczątki jego potomków? Czy sięgnie również po kości zmarłego wówczas Parkina?

To, co zaczęło się jako doskonale zorganizowana ekspedycja archeologiczna szybko zmienia się w koszmar i nie każdy okazuje się tym, za kogo się podaje.

Preston i Child przenoszą czytelnika w zdradliwe góry Sierra Nevada, racząc go wyborną ucztą złożoną z fikcji i faktów. Przyznam, że wyprawa Donnera zafascynowała mnie już wcześniej, gdy zagłębiłam się w przerażającej powieści „Głód” Almy Katsu, ale tym razem spojrzałam na nią z innej strony. Tym razem to kości tak skrupulatnie badane przez archeologów opowiadają swoją historię, zdradzając również motywy tych, którzy współcześnie posuną się do wszystkiego, by zyskać skrywaną w nich tajemnicę.

Bez względu na upływ czasu człowiekiem zawsze kieruje głód, który skłania go do bestialskich czynów, szczególnie jeśli jest to głód bogactwa lub władzy. Mną niewątpliwie powodowała niezaspokojona ciekawość, która przy dynamicznej akcji i nagłych jej zwrotach podsycanych klimatem grozy pchała mnie do jak najszybszego odkrycia zakończenia. Pierwsza część zawładnęła mną do tego stopnia, że od razu zaczęłam czytać drugi tom „Ogon skorpiona”, w którym ponownie przemówią kości.