Recenzja książki Droga

Poruszająca opowieść o ojcu i synu wędrujących tytułową drogą przez spopielony kraj. Obrazy zniszczeń są przerażające, ale napisane pięknym językiem. Oszczędnym, jakby każde słowo było ważne. Czasami słowa są zbędne, niepotrzebne, bo świat, który mają opisywać nie mieści się w znanych powszechnie normach. Nic nie jest takie, jak być powinno, jakie jest nam znane. Świat jest tak zniszczony, że ci, którzy jeszcze żyją zatracili pojęcie dobra i piękna. Wszystko, w co wierzono i czemu ufano, w tym nowym, przerażającym i niebezpiecznym świecie nie ma racji bytu.

Dla mężczyzny najważniejszy jest syn. Walczy o niego każdego dnia. Rozmawia z nim. Prosi, żeby dziecko się odzywało. Przekazuje mu prawdę o dobru, aż dociera do niego myśl, że ten świat, który kiedyś był dobry, przeminął. Oni muszą walczyć o każdy dzień, o jedzenie, o ciepło...

Apokaliptyczna wizja świata długo będzie we mnie się trawić i pewnie często będę myślała o magii tej powieści.