Żona podróżnika w czasie recenzja

Książka ciekawa, poruszająca, wzruszająca i smutna w pięknie ludzkich namiętności.
Moje pierwsze spotkanie z tą książką miało miejsce kilka lat temu. Kupiłam ją w trudnym finansowo czasie i nie żałowałam wydanych pieniędzy. Połknęłam ją w ciągu weekendu przy małym, absorbującym dziecku, nie usypiając po kilku stronach... Co ja piszę - nie mogłam spać, dopóki jej nie skończyłam! Historia Claire i Henry'ego była piękna. Pierwsze spotkanie w dzieciństwie Claire z przyszłym mężem, wyczekiwanie na kolejne spotkanie, radość z odnalezienia się w teraźniejszości, bycie razem w teraźniejszości, przeszłości i przyszłości. To pomieszanie czasów narracyjnych zmusza czytelnika do koncentracji i uważnej lektury, bo trzeba kojarzyć fakty, co już się wydarzyło, a co jest dopiero przyszłością.
Pomysł autorki znakomity. Historia opowiedziana wartkim językiem. Nie ma nieścisłości, mimo zaburzeń w chronologii - to niewątpliwe zalety.
Drugie spotkanie z losami bohaterów wynikało z chęci obejrzenia filmu. Nie lubię czytać ponownie tych samych książek, bo pierwsze zachwyty nie zawsze się utrzymują. Fakt, że wiedziałam, co się wydarzy, na pewno nie sprzyjał ponownemu odkrywaniu tej książki, ale nie mogłam nie czytać, co przemawia na jej korzyść. Teraz odkrywałam, że autorka stosuje technikę pewnych niedopowiedzeń, wiedząc, że ma do czynienia z czytelnikiem, który odkryje, co się kryje za milczeniem bohaterów.
To niewątpliwie jedna z tych pozycji z literatury, o której się myśli jeszcze długo po zamknięciu książki. Polecałam ją znajomym i nikt nie powiedział, że stracił czas, bo coś mu się w tej historii nie podobało.
Gdybym miała określić ją jednym słowem, powiedziałabym: "niesamowita".
Polecam gorąco