Las Zębów i Rąk tom 1 recenzja

Głośne jęki, brudne, połamane palce wczepiające się w metalową siatkę, przenikliwy dźwięk syreny. To oni, Nieuświęceni. Przyszli, kierowani głodem, który jest całym ich życiem. Szarpią ogrodzenie, są nieustępliwi. Biegniesz, nie oglądasz się za siebie. Twoim celem są platformy, tylko dzięki nim możesz przeżyć. Uda Ci się to, czy staniesz się jednym z nich? To tylko kwestia czasu, zanim pożądliwe ręce dotkną Twojego ramienia i powalą na ziemię. Zdołasz im uciec czy się poddasz? Przetrwasz czy powrócisz… jako jeden z nich?

Mary od zawsze żyła w niewielkiej wiosce, otoczonej przez niekończące się kilometry metalowej siatki, odgradzającej od Lasu Zębów i Rąk, zamieszkałego przez upiorne kreatury, zwane Nieuświęconymi. Powstają one przez ugryzienie; choroba rozprzestrzenia się szybko i bezlitośnie. Ciągły strach i walka o przetrwanie to norma w świecie Mary. Nikt nie wierzy w życie poza ogrodzeniem, nikt, poza matką dziewczyny, która od niepamiętnych czasów opowiada córce o oceanie, budynkach sięgających nieba i ludziach chodzących po Księżycu, zaszczepiając tym samym w dziecku nadzieję. W wiosce są Strażnicy, których zadaniem jest pilnowanie, by żaden człowiek nie zbliżył się zbytnio do siatki, jedynego zabezpieczenia przed czającymi się w mroku krwiożerczymi stworami. Są również Siostry, strzegące tajemnic i niewielkiego społeczeństwa, dbające o bezpieczeństwo ludzi mieszkających w wiosce. Gdy Mary wkracza w ich szeregi, ogarniają ją wątpliwości. Czy Siostrzeństwo aby na pewno chroni innych, a może to tylko pozory? I czy za Lasem rzeczywiście nic nie ma, jak zawsze mówiły? Dziewczyna zaczyna się buntować, aż w końcu – w trakcie oblężenia wioski – ucieka wraz z przyjaciółmi dzięki ukrytej ścieżce. Czy jest to droga do wolności? A może na końcu ścieżki czekają głodni Nieuświęceni?

„To jest jak gra, w którą bawiliśmy się w szkole, jeszcze w dzieciństwie. Siadaliśmy w kółku, jeden z uczniów szeptał jakieś zdanie wprost do ucha kolejnej osoby i to, co powiedział, krążyło wśród nas, dopóki ostatni w kręgu nie powiedział na głos tego, co usłyszał – tylko po to, by okazało się, że jego słowa wcale nie przypominają tych, które wymyślił pierwszy z uczniów. I tak wygląda teraz nasze życie.”

„Las Zębów i Rąk” to piękna opowieść o marzeniach, nadziei i wierze. Pokazuje, że zawsze jest coś więcej, coś, do czego warto dążyć za wszelką cenę. Opowiada o przyjaźni, miłości oraz poświęceniu. Jest pełna mroku, ale i światła. Smutku i radości. Rozpaczy i szczęścia.

„Zastanawiam się, czy istnieje świat okrutniejszy niż ten, w którym każe się nam zabijać ludzi, których kochamy.”

Mary, główna bohaterka, to osoba przepełniona wiarą w prawdziwość dziecięcych snów. To one dają jej siłę, by iść naprzód, nawet kiedy wydaje się to być zupełnie bezsensowne. Rozdarta między pierwszym silnym uczuciem a obowiązkiem. Między ślepą ufnością a własnymi marzeniami. Jest to postać ze wszech miar prawdziwa. Nie jest nieustraszona, często ogarniają ją czarne myśli czy słabości. Ma ona w sobie jednak pewną siłę; siłę, która pozwala jej na dążenie do wyśnionego celu. Mimo przeciwności losu nie poddaje się i idzie przed siebie, z każdym krokiem coraz bliżej spełnienia marzeń.

Niezwykły, fascynujący jest świat, w którym przyszło żyć głównym bohaterom. Otoczeni przez przerażenie i zwątpienie, a także łaknących krwi Nieuświęconych, którzy stanowią największe zagrożenie. Po jednej stronie ogrodzenia są oni, po drugiej wiecznie głodne potwory, które tylko czekają, by zanurzyć zęby w ich ciałach. Jednak czy rzeczywiście różnią się oni od siebie? A może tak naprawdę są tacy sami?

Jest to wspaniale napisana powieść, od której nie sposób się oderwać. Jej wyjątkowość zaskakuje na każdym kroku. Stawia ona wiele ważnych pytań, na które trudno odnaleźć proste odpowiedzi. To przede wszystkim opowieść o wierze we własne marzenia, które są niczym jasny promień wśród wszechogarniających ciemności siejącego grozę Lasu. Pozwolisz mu zgasnąć czy pomożesz rozbłysnąć? Wszystko zależy od Ciebie.

Już dawno żadna opowieść nie wzbudziła we mnie takich emocji. Strach, napięcie, wzruszenie, nadzieja, żal, smutek… A każde z nich tak wyraziste i przejmujące do głębi! To naprawdę niesamowite, jak bardzo potrafi poruszyć historia, która tak naprawdę nigdy się nie wydarzyła. Carrie Ryan uderza w najczulsze struny czytelnika. Jest to hipnotyzujący utwór, którego siła i magia tkwi właśnie w tym, że burzy emocje, wywołuje huragan niespokojnych myśli i uczuć. To książka, która zmienia spojrzenie na świat i żyjących w nim ludzi. To książka, która zmienia wszystko.

Chciałabym też wspomnieć o wydaniu powieści, które jest idealnym dopełnieniem całości. Jest ona nieco szersza niż większość utworów. Ma również wspaniałą okładkę, która przyciąga wzrok. Za każdym razem, kiedy na nią patrzę, odkrywam jakiś nowy szczegół, element. Ponadto bardzo podoba mi się sposób numeracji stron i zdjęcia rozpoczynające każdy rozdział. „Lasowi Zębów i Rąk” nie mam zupełnie nic do zarzucenia. Być może później, gdy emocje opadną, zobaczę jakieś mankamenty, lecz na chwilę obecną jest to dla mnie po prostu książka doskonała.

Sama nie wiem, dlaczego tak długo wzbraniałam się przed sięgnięciem po tę niezwykłą opowieść. Stała na mojej półce przez parę miesięcy, zanim w końcu po nią sięgnęłam – i pochłonęłam w kilka godzin. Ta historia pozostanie mi pamięci na długi czas. Z pewnością jeszcze do niej wrócę; szybko trafiła na zasłużone miejsce wśród moich ulubionych powieści.

Przed Tobą rozciąga się Las. Po obu Twoich stronach jest metalowa siatka. Czy odważysz się? Postawisz pierwszy krok? Czas na podjęcie decyzji jest coraz krótszy. To najważniejszy wybór, jakiego przyjdzie Ci dokonać. Tak więc… Wolność czy bezpieczeństwo? Marzenia czy rzeczywistość? Życie czy śmierć?...