The Atlas Six recenzja

Towarzystwo Aleksandryjskie, najlepsze na świecie, tajne stowarzyszenie magicznych naukowczyń i opiekunów utraconej wiedzy największych cywilizacji starożytności, jest gotowe na przyjęcie nowych członków. Ci, którym się to uda, zapewnią sobie życie w bogactwie, władzy i prestiżu wykraczającym poza ich najśmielsze marzenia. Co dekadę sześciu najbardziej utalentowanych magów na świecie walczy o miejsce w organizacji...

Tak brzmi opis z tyłu okładki. Musiałam się nim posłużyć, bo inaczej gdybym sama próbowała streścić tę książkę i to bez spojlerów to raczej by mi się to nie udało.
Co możecie znaleźć w tej książce?
- Motyw "Dark Academia";
- Tajemnicę, którą trzeba rozwiązać;
- Różne bardzo ciekawe postacie, które jednocześnie się dopełniają swoimi charakterami;
- Spiski, sojusze, wpływanie na drugą osobę, manipulacje;
- Magię!
- Motyw rywalizacji i eliminacji.

Ciekawy zestaw, to trzeba przyznać. Tylko tyle, że w całej książce zabrakło mi jednego — INTRYGI. Mamy jeden z głównych wątków, jakim są eliminacje do tego, aby pięć z sześciu osób dostało się do Towarzystwa Aleksandryjskiego (swoją drogą - to jak rozpoczyna się ta książka i opisuje sam zamysł i stworzenie tego towarzystwa sprawiło, że byłam naprawdę podekscytowana tą książką). I jak to zawsze bywa w tego typu konkursach, to ludzie łączą się w sojuszy... a potem powstają różnego rodzaju intrygi, a tu niestety takiej nie spotkałam, nad czym szczerze ubolewam, bo książka aż się prosi o taki wątek! Mamy 6 różnych charakterów, jednego trzeba wyeliminować, powstają sojusze... to oni wszyscy powinni kombinować kogo wywalić na "zbity pysk", a zamiast tego po prostu niewinnie sobie czarują (chociaż to jest plus tej książki - magia z której bohaterowie korzystają i każdy z nich ma inne zdolności. Najciekawsze postacie pod tym względem to Parisa i Tristan).
Ale zostawmy już to, czego w nie brakuje (a jest jeszcze kilka rzeczy, ale nie chce się nad tym aż tak rozwodzić. Największy swój zarzut przedstawiłam), a skupmy na tym co zaskakuje w tej książce. A chodzi mi tutaj o intrygę, Atlasa i samą idee Towarzystwa i na jakiej zasadzie ono działa. To są najmocniejsze rzeczy, które wyróżniają tę książkę i które sprawiły, że końcówka szczerze mnie zaskoczyła (chociaż pojawienie się jednego bohatera było niestety przewidywalne — ale nie sądziłam, że będzie odgrywał taką rolę w całej fabule). Podejrzewam, że gdyby nie ta końcówka i dwójka bohaterów, które wymieniłam wcześniej... ta książka nie byłaby taka dobra. Dlatego cieszmy się, że są takie elementy w tej książce, a ja czekam na 2 tom, żeby się dowiedzieć, jak to się wszystko dalej potoczy.

Książka dostaje ode mnie 6/10.