Recenzja książki Mała

Co mnie skłoniło do sięgnięcia po tą książkę? Magnesem samym w sobie stała się... opinia, a raczej polecenie Olgi Tokarczuk. I chyba to wystarczyło...
Oto losy Anne Marie Grosholtz, która była żoną Francoisa Josepha Tussaunda. Mówiąc krótko, jest to magiczna powieść o założycielce, niebywale silnej psychicznie pani Tussaund, tej od figur woskowych.
To powieść ma poły magiczna, na poły nader brutalna i jakże przejmująca. Tłem zycia małej Marie stają się zamieszki we Francji, obalenie Bastylii i wymykające się wszelkim marginesom bunty ludu i brutalnych mordów. Powstaje gilotyna, rzeź ludzi koloruje bruki ulic, dochodzi do wypędzenia leniwego króla wraz z żoną Marią Antoniną. Samowolka na ulicach Paryża i dorastająca dziewczynka, niedoceniana, spychana do ciemnych izb, tania siła robocza dla każdego. Byleby nie pokazywała się na oczy...
Jedyną bratnią duszą był doktor Curtius, wychowawca, opiekun, nauczyciel fachu. Bo, jakby nie było, u jego boku sama nauczyła się tego, co w dorosłym zyciu wybrukowało jej losy.
a pierwsze woskowe twarze, jakie samodzielnie zrobiła Mała Marie należały do ściętych mężczyzn.

"Głowa na mych kolanach należała do kupca de Flessellesa. Zdawała się patrzeć na mnie zamglonymi oczami. Widziałam, że nie powinnam jej trzymać w rękach, że lepiej byłoby odrzucić ją jak najdalej od siebie. Czy była śmieciem, czymś plugawym? Jak mogła być plugawa, skoro dopiero co była myślącą, widzącą, słyszącą, czującą smak, przeżuwającą kulą wieńczącą ludzkie ciało? Czy zatem natychmiast po śmierci wszyscy stajemy się plugastwem? Tak bardzo tej nieszczęsnej rzeczy brakowało tego, co do niedawna się pod nią znajdowało. jakże zdumiewający stanowimy obraz, gdy się nas podzieli na mniejsze kawałki, jak dziwnie wyglądamy. I - och! - ten straszny, żałosny ciężar ludzkiej głowy. Brzemię, jakiego nikt nie powinien poznać. Biedna sfera. "
Marie widziała to, co większości umykało. Dostrzegała prawdziwość świata, choć tak wielu próbowało tuszować smród, biedę i nędzę wypełzającą z każdego domu.

"Świat jest rozbity, okaleczony. Pewnych rzeczy w nim brakuje i nic ich nie zastąpi. Ani zastąpić nie może. Świat jest pełen luk".

Wspaniała powieść. Niezwykle wciągająca. Autor oplata nas fabułą, od której nie sposób się uwolnić. Stałam się Marie i w biedzie i głodzie walczyłam o każdy dzień i życia i samej siebie. I gdyby nie samodzielność... Gdyby nie upór w mym małym, acz ciągle mocno bijącym sercu...
Niebywała MAŁA powieść o WIELKIEJ SILE ŻYCIA.