Jesteś moja recenzja

Sama idea książki bardzo ciekawa. Świetnie ukazany przykład, jak osoba, która nigdy nie złamała wcześniej prawa, postrzegana w oczach ludzi jako dobra, robi coś, co jest nie w jej stylu.
JESTEŚ MOJA to opisane przeżycia i wspomnienia z perspektywy różnych bohaterów, nie tylko tych głównych, ale także tych bardziej pobocznych.
Bohaterowie, którym przez jeden dzień, jedną chwilę, zawaliło się całe życie. Sumienie, które było zbyt ciężkie, aby dalej żyć, jak gdyby nigdy nic.
Trauma, która po części wyleczona, dalej gdzieś głęboko zagnieżdżona. Jak można żyć z poczuciem winy, że życie ci się rozsypało przez twoją głupotę?

Podobało mi się, że mogliśmy wejść w głowę Marilyn (matki biologicznej), Mii (dziewczyny zaginionej jako dziecko) i Lucy (porywaczki). Dzięki temu czytelnik mógł odgadnąć co w danej chwili ktoś czuł.
Ale wspomnienia Lucy, czy Marilyn niemowlęcych czasów były bardzo nudne. Zachwycanie się smrodem odchodów dzieciaka, czy ślinieniem, nie należy do przyjemnej lektury (przynajmniej dla mnie). Łapałam się na tym, że powieki lepiły mi się do oczu, z trudem nie zasnęłam na tego typu opisach.

Tempo książki dopiero tak naprawdę rozkręca się od połowy. Ale tu znowu niepotrzebne opisy, np. potraw chińskich. Pytam się: po kiego grzyba mi, jako czytelniczce (ciekawej dalszych losów), opis przyrządzania tego, sramtego…
Jestem wściekła na takie zakończenie. Jak już pisarka na tyle wysiliła swoją wyobraźnię, aby rozpisywać się o spotkaniu z jakąś szarlatanką, czy tam uzdrowicielką (nazwijcie to jak chcecie, kogoś, kto ci ustawia horoskop), to już mogła szerzej i głębiej wejść w myśli bohaterek przez siebie stworzonych.
Jestem tak naprawdę rozdarta, myślałam, że JESTEŚ MOJA będzie o wiele ciekawsza.
Książka skupia zbyt wiele niepotrzebnych opisów, jak już wcześniej wspomniałam, zanudza, chociaż daje wiele do myślenia.