Ta, która stała się słońcem recenzja

Książki mają to do siebie, że nas czegoś uczą lub coś nam uświadamiają. W tej poznacie inną kulturą, napotkacie wiele przeszkód, zamienicie się rolami, wytrwacie w tym postanowieniu i stawicie czoła niezliczonym walką, z czego każda będzie niosła za sobą widmo porażki.

Sięgnęłam po nią przez wzgląd na azjatycką zawartą w środku. Skojarzyło mi się od razu z Wojną Makową, a że mam sentyment do tej powieści to tutaj nie mogłam przejść obojętnie.

Ta książka nie należy do łatwych. Po niezliczoną ilość nazw miejsc, bohaterów to też akcję na wielu płaszczyznach, która jest rozciągnięta w czasie. Historia opowiada o Zhu – kobiecie, czy na pewno? Znamy słynną bajkę o Mulan, która musi zamienić się w chłopca - mamy podobny przykład. Zhu musi stać się swoim bratem, a przynajmniej go udawać, aby przetrwać. Ma niezwykle ciężką przeprawę, cała historia od pierwszych stron nie zaczyna się dla niej ciekawie. Od ojca, po zakon mnichów - kłoda za kłodą. Jednak jej determinacja prowadzi ją tylko na przód. Można się zatracić w tym wszystkim. Nawet ludzie, którzy odrzucili od siebie człowieczeństwo mają jego przebłyski w najmniej oczekiwanym momencie.

Kreacja świata w sumie to całej historii zasługuje na ogromny podziw. Jak już wspomniałam trzeba się wgryźć i przebrnąć. Historyczne ujęcia, obszerne opisy, detale, szczegóły, do tego nazwy. Na pewno pomocny w tym wszystkim będzie audiobook, który ma świetnego lektora i od razu z łatwością przychodzi czytanie nazw. Nie zabrakło też wiary odgrywa tutaj kluczową rolę. Boski mandat. Może nie skomplikowany, a czasami utrudnia życie.

Cała historia jest rozciągnięta w czasie zaczynamy od maleńkości kończymy na wielkości. Widzimy zmiany zachodzące w poszczególnych bohaterach, zmiany otoczenia pod względem toczącej się wojny, poznajemy też coraz liczniejsze intrygi, jak funkcjonuje ten świat. Co trzeba zrobić, kim się stać, aby osiągnąć wielkość.

Tak Zhu przeznaczona jest wielkość, co widzimy z każdą przewracaną stroną. Może surowość jaką trąci ta historia jest tym co najlepiej odzwierciedla nadany jej styl.

Jest to perfekcyjna fantastyka! Surowa, idealna. Wojna jest czymś nieuniknionym jak w niej trwasz cały czas nie widzisz otaczającego Cię światła. Tylko, żebyś nie stał się tymi, których tak bardzo nienawidzisz. A światło odkrywa tutaj dużą rolę.