Ta, która stała się słońcem

Przyznaję, że spodziewałem się znacznie więcej po tej książce, co podważa obiektywizm mojej oceny. Początkowym rozczarowaniem było całkowicie nieoryginalne wykorzystanie przez autorkę fatalnie zużytego w inicjacyjnym fantasy schematu wybrańca losu, którego/której/którenu (nie udało mi się znaleźć/wymyślić zadowalającej formy żeńskiej słowa "wybraniec" a że główna bohaterka działa w męskim przebraniu a drugi, nieomal główny bohater jest eunuchem, poległem gramatycznie na całej linii próbując napisać cokolwiek o obojgu na raz) przeznaczeniem jest wielkość. Oczywiście bohater/bohaterka jest zagłodzoną sierotą, która z zabitej bambusami wiochy bohatersko wyrusza w świat, by swoją ponadprzeciętną inteligencją, sprytem i samozaparciem pokonać zwycięsko wszystkie przeciwności przed końcem trzeciego tomu nieuniknionej trylogii. Jak powszechnie wiadomo, wybrańcy nie muszą zwykle przejmować się takimi pierdołami jak prawdopodobieństwo i powieściowa rzeczywistość. Tak też było tym razem, ale postać Zhu (pseudonim artystyczny) wzbudziła jednak moje zainteresowanie nietypową bezwzględnością w dążeniu do celu. Tu trzeba przyznać autorce, że skonstruowała tę postać lepiej niż się początkowo obawiałem i przez pewien czas miałem nadzieję, że może udało jej się stworzyć coś interesującego, tym bardziej, że druga główna postać, opętany sprzecznymi pragnieniami generał-eunuch, też dalece odbiegała od typowych bohaterów książek fantasy. Doceniam to, ale równocześnie trudno mi zignorować pask...