Władca much recenzja

"Jak człowiek się kogoś boi, to go nienawidzi, ale nie może przestać o nim myśleć."

Klasyka.
Must read! Że już nie wspomnę o polecance kingowskiej:)
Kto nie zna, musi poznać!
Dzieciak, bezludna wyspa i... anarchia.

W skrócie.

Podczas wojennej ewakuacji brytyjski samolot rozbija się na bezludnej wyspie, w odległym i nieznanym regionie Pacyfiku. 
Jedynymi, którzy wychodzą cało z katastrofy, są dzieci. Chłopcy. W podobnym wieku. Z różnymi charakterami. 
Dwaj chłopcy - jasnowłosy Ralph i otyły chłopiec w okularach, o pseudonimie "Prosiaczek" znajdują muszlę, której Ralph używa jako rogu, aby zebrać wszystkich ocalałych w jednym miejscu. 
Ralph jest optymistą, wierząc, że dorośli przybędą na wyspę, żeby ich uratować, ale Prosiaczek zdaje sobie sprawę z potrzeby posiadania dobrego planu przeżycia.
Ralph, z racji tego, że wpadł na pomysł zwołania wszystkich sprytnym sposobem, szybko zostaje wybrany "szefem". Ustanawia on trzy podstawowe zasady: bawić się, przetrwać i stale utrzymywać sygnał dymny, który będzie ich szansą na ocalenie.
Chłopcy ustanawiają także pewną formę demokracji, oświadczając, że każdy, kto trzyma muszlę, będzie mógł przemawiać na oficjalnych zebraniach.
Po inspekcji wyspy, okazuje się, że wyspa gwarantuje im świeże owoce i dzikie świnie. Chłopcy używają okularów Prosiaczka do rozpalania ognia. 
I na pozór wszystko jest zorganizowane, uporządkowane i zaspokojone.

Do czasu.

Polecam przede wszystkim książkę, ale także ekranizacje, szczególnie tą z 1963 roku:)