Recenzja książki Tak naprawdę mam na imię Hanna

Powieść ta jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, co zachęciło mnie do sięgnięcia po nią, ponieważ tego typu historie oddziałują bardzo mocno na moją wyobraźnię i wywołują silne emocje. Czuję wtedy jakbym faktycznie miała okazję znaleźć się na miejscu zdarzeń. Autorka podkreśla, iż książka jest fikcją literacką, jednakże każda postać i wydarzenie znajdą swoje odzwierciedlenie w autentycznych źródłach i przeżyciach ludzi.

Choć książka "Tak naprawdę mam na imię Hanna" dedykowana jest młodemu czytelnikow, to myślę, że i dorosły doskonale odnajdzie się w jej fabule. Nie sposób nie zachwycić się główną bohaterką, która pomimo swojego nastoletniego wieku jest osobą nad wyraz mądrą, dojrzałą i odważną. Czternastoletnia Hanna Śliwka zostaje zmuszona do stawienia czoła okrucieństwu wojny i niemieckiej okupacji. Cała rodzina dziewczyny to symbol wspaniałego ogniska domowego - ludzi, którzy wspierają się w każdej, nawet najbardziej beznadziejnej sytuacji. Los doświadczył ich okrutnie. Musieli opuścić rodzinną wioskę i w trakcie wojny walczyć pod ziemią z chorobami i głodem, mimo to nigdy nie utracili nadziei, że będzie lepiej i że właśnie trzymanie się razem pozwoli im ocalić życie.

Mimo niewielkiej ilości stron książka jest bardzo treściwa i zmusza do chwili zadumy. Czyta się ją szybko i przyjemnie ze względu na lekki styl i ciekawą historię. Nie było chwili, abym podczas tej lektury odczuła nudę, czy też znużenie. Cały czas targały mną emocje od smutku po radość, które towarzyszyły również głównym bohaterom.

"Tak naprawdę mam na imię Hanna" to powieść przedstawiona w sposób dość subtelny, jeśli bierzemy pod uwagę temat, o jakim traktuje. Można to uzać zarówno za zaletę, jak i wadę. Z pewnością nie ukazuje dosadnie brutalności zdarzeń z czasów II wojny światowej, ale poprzez to staje się bardziej przystępna również dla wrażliwego czytelnika. Mnie osobiście lektura bardzo się podoba i poleciłabym ją każdemu czytelnikowi. Takie wydarzenia ukazane oczami dziecka, to zupełnie inny obraz, niż opowieści osób dorosłych. Warto się z nim zapoznać, aby uświadomić sobie, jak silnie przeżywa pewne zdarzenia młody człowiek i z jakim ogromem emocji się to wiąże.