Ekstradycja recenzja

Remigiusz Mróz. Jedni go uwielbiają, inni krytykują. Zarzucano mu wszystko: mierne pisane, produkcję powieści w liczbie hurtowej. Nie da się ukryć, że to jedno z najbardziej gorących nazwisk polskiej literatury. Osobiście uważam, że jest powieści z serii Chyłka są po prostu nierówne - rewelacja miesza się ze słabizną. Dlaczego czytam? Bo mam pewien sentyment, a czasami po prostu potrzebuję odmóżdżenia. Ot, cała tajemnica.

"Ekstradycja" to kolejny tom przygód Chyłki i Zordona. Uważam, że jedna ze słabszych powieści w repertuarze Mroza. Po pierwsze początek ciągnie się jak flaki z olejem. Ciężko było przebrnąć przez opisy emocji Joanny i jej aplikanta. Poza tym ja lubię pewną zagadkę procesową, zwroty akcji. Jak chcę romansu sięgam po odpowiednią literaturę. Po drugie - jedna ze spraw została potraktowana po macoszemu. Wiemy, że była. Miała być istotna, ale tak naprawdę kilka zdań ma nam wystarczyć. Czytelniku nie interesuj się. Po trzecie, Chyłka się kończy. To co kiedyś można było uznać za słowa twardej babki z jajem, teraz przypominają rzucane na oślep obraźliwe zwroty. Bo niby taka waleczna i niczego się nie boi. Hmm, serio? Po czwarte, panie Remigiuszu jak chce się pisać powieści prawnicze warto dbać o detale i zaznaczyć, że w prawie karnym oskarżony udziela obrońcy upoważnienia do obrony, a nie pełnomocnictwa. Taki drobny, aczkolwiek istotny niuans.

Całość ratuje końcówka powieści. Mamy nieco zwrotów akcji, moją ukochaną postać ( w serialu również uwielbiam go oglądać - idealnie dobrany aktor). Cenie Pana Mroza za obserwację rzeczywistości i wplatanie ją w życie bohaterów - dzięki temu czuję jeszcze bardziej realność opisanych postaci.

Powieść oceniam dość krytycznie. Gdyby nie swoisty sentyment, nie sięgnęłabym po kolejną część. Dziś wiem, że przeczytam "Precedens" - za bardzo zżyłam się z bohaterami, chyba nawet przyzwyczaiłam się do zakupu kolejnych dzieł. Ale Panie Remigiuszu proszę by bardziej dbał Pan o czytelnika - skupił się na fabule, przywrócił dawną bezczelną, ale inteligentną Joannę. Naprawdę nie liczy się ilość lecz jakość.