Recenzja książki Wszystko czego wam nie powiedziałam

"Lydia nie żyje. Jeszcze tego jednak nie wiedzą." Tak brzmią pierwsze zdania powieści.
Szesnastoletnia Lydia ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Jej ciało zostaje odnalezione w pobliskim jeziorze. Po tym wydarzeniu życie rodziny legnie w gruzach, a dawno skrywane sekrety rodzinne zostaną obnażone.
Historia zaginięcia nastolatki pokazana zostaje z perspektywy poszczególnych członków rodziny. Dzięki temu poznajemy myśli każdego z bohaterów i rozumiemy, że źródłem tragedii jest dzieciństwo rodziców, mające toksyczny wpływ na życie ich dzieci.

Celeste Ng rysuje psychologiczny portret z pozoru normalnej rodziny. Marilyn była ambitna, chciała zostać lekarką, pragnęła innego życia niż to, które wymarzyła dla niej matka. Tymczasem dostosowała się do życia, od jakiego zawsze chciała uciec - została żoną i matką. Swoje niespełnione pragnienia przelała na córkę, Lydię. To ona miała osiągnąć sukces, którego jej się nie udało. Ta, w obawie przed utratą uczucia matki, stara się spełnić wszystkie jej oczekiwania. Ojciec z kolei marzy, by córka miała powodzenie wśród rówieśników.
Nathan, brat Lydii, również nie spełnia oczekiwań rodziców, zwłaszcza ojca. James nie potrafi nawiązać z synem żadnej więzi. Widzi w nim samego siebie - nieporadnego nastolatka, jakim był kiedyś. Chłopak marzy o wyjeździe na studia, by wyrwać się z domu.
O najmłodszej, Hannah, rodzice zdają się zupełnie zapominać. Jak się okaże, to właśnie ona widzi najwięcej i być może tylko ona zna całą prawdę.

"Wszystko, czego wam nie powiedziałam" to powieść wnikliwa, skupiona na człowieku i jego uczuciach. To opowieść o trudnych relacjach rodzinnych i niezrealizowanych marzeniach. Porusza problemy braku akceptacji, potrzeby bycia kochanym i presji odrzucenia. Opowiada o rodzicielstwie, które nie jest łatwe i wymaga wielkiej odpowiedzialności.
To wspaniała, wielowarstwowa lektura, która daje do myślenia. Skłania do refleksji nad tym, czy jesteśmy dobrymi rodzicami, czy nie krzywdzimy własnych dzieci, przenosząc na nie swoich niespełnionych ambicji.
Zakończenie piękne i bolesne.