Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem recenzja

Pani Anna H. Niemczynow już jakiś czas temu zawładnęła sercami krajan swoją twórczością. 24.01.2024 r. swoją premierę miała jej kolejna książka „Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem.” Sama autorka wspomina, że owa pozycja swoją bazę ma w innej je książce - „Sto dni wdzięczności.” Niestety nie miałam do tej pory okazji jej przeczytać i nie mogę skonfrontować swoich odczuć wobec obu pozycji. Cóż, na pewno błędem (mimo, że jest powiedziane, iż można czytać bez znajomości) z mojej strony jest to, że w planach czytelniczych dopiero mam „Ciche cuda”, które są tutaj wspominane dosyć często jako pozycja, w której pewne aspekty już zostały opisane i autorka nie robi w związku z tym powtórzeń. Niemniej jednak bardzo ciepło zwraca się do czytelniczki, jako do osoby, którą zna i nazywa ją w książce swoją przyjaciółką.
Zachęca swoją przyjaciółkę-czytelniczkę do wdzięczności za życie, otaczający świat, każdy przejaw dobra odebrany od innych. Uważa, że przejawiana przez nas wdzięczność jest niczym witamina C, którą powinno się podawać przy pierwszych symptomach osamotnienia i zagubienia a na tychże kartach jak jej życie zmieniło się za sprawą wdzięczności.

Ta książka „została zaplanowana tak” aby uczyć się wdzięczności dzień po dniu, bo po każdym rozdziale, które tutaj nazywane są koszykami dostajemy miejsce na własne słowa wdzięczności.
Pani Anna wskazuje na to, że „wdzięczność jest duchowym ćwiczeniem” i należy nauczyć się wyciągać pozytywy nawet z najokropniejszego dnia. Porównuje wdzięczność do nieodkrytego lądu ale dzieli się z czytelnikami również przepisem na wyhodowanie własnego zakwasu na domowy chlebek, który mam zamiar w końcu wykonać według wskazań autorki. Za niego jestem Pani Ani chyba wdzięczna najbardziej:)
Dlatego czytajmy te 103 koszyczki w skupieniu, róbmy notatki i wyciągnijmy pozytywy i wskazówki ze słów autorki potrzebne nam samym, bo w końcu po to autorka zebrała wszystkie te słowa w jednym miejscu aby nam było łatwiej dopasować je do własnych potrzeb.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Luna i Pani Bognie z PRMedia.