Wyrobisko recenzja

„ Wyrobisko ”
Brud ludzkich sumień w solnych korytarzach zamknięty.
Poplamione złem wnętrza człowiecze w pokrytych solą ścianach odbite.
Utaplane w błocie kłamstwa i zemsty twarze fałszywe.
W krętych ścieżkach solnej kopalni niegodziwości ukryte.

Utknęli w solnym labiryncie.
Osiem osób. Osiem ludzkich jednostek czernią przywar pokrytych. Osiem historii i na jaw wychodzące z nimi sekrety.
Wielicka kopalnia świadkiem uwięzienia się stała.
Wybuch w jej korytarzach ludzkie nikczemności w niej zamknął.
Osadził w ich odmętach kres życia mężczyzny na tle solnego jeziora się unoszący.
Wśród nich morderca.
Wśród nich strach i niepokój.
Wśród nich wola życia i wola śmierci.

Sobczak i Przydryga w duecie.
Każda z nich posiadająca swój własny charakterystyczny styl. Każda z nich to dla mnie gwarancja lektury wyśmienitej.
„ Wyrobisko ” i ich wspólnych słów pisanych połączenie bardzo mnie zaskoczyło. Przeżyłam w tej ich klaustrofobicznej solnej przestrzeni niezapomniane emocje. Autorki ofiarowują czytelnikowi obraz człowieka mściwego, ogarniętego żądzą posiadania, który w stanie trwogi i zamknięcia, ukazuje najgorsze swoje ciemne strony.

Mrok natury człowieczej sięga najciemniejszych zakamarków.
Boimy się ciemności, a powinniśmy bać się drugiego człowieka.
Bo to w ludziach tkwi zło.
A wydobywa się ono wtedy, kiedy człowiek staje na krawędzi.
Ciemna, nasycona lękiem i ponurą aurą kopalnia to otoczenie, które pochłania i potęguje strach.
Nie ma tutaj miejsca na dobro.
Nie ma tutaj miejsca na litość.
Jest miejsce na pełzający po kopalnianych korytarzach ludzki mrok.
Dajcie się mu ponieść.

A znajdziecie się w innym świecie.
Przepełnionym złem i chciwością.
Wypełnionym wyborami, których się żałuje.
Nasyconym aurą niepokoju pełzającą po kręgosłupie.
Z tego świata płynie obawa i refleksja.
Do mrocznych czynów zdolny jest człowiek opętany złem.
Do mrocznych czynów zdolny jest człowiek, który nie ma do stracenia nic.
To świat jaki mogły stworzyć tylko te dwie utalentowane autorki.
Polecam.