Wyspa recenzja

Moim dzisiejszym tematem jest wyspa Spinalonga. Wokół tego miejsca kręci się cała akcja. Autorka "Wyspy" Victoria Hislop umieściła na początku książki informację: Wyspa Spinalonga, położona u północnych wybrzeży Krety, od 1903 do 1957 roku była główną grecką kolonią trędowatych. Ta krótka notatka przenosi nas w czasie. Nie zawiera niczego oprócz krótkiej wiadomości, ale przedstawia zarys o czym będzie książka. Skoro wiemy, że pojawia się trędowaci przybliżę co dokładnie oznacza ta choroba. Trąd jest wywoływany przez prątki Mycobacteriu i jest zakaźny. Przebieg choroby jest bardzo męczący, prowadzi do rozpadu ciała lub zniekształcenia na skutek powstawania obrzęków. Teraz trąd można wyleczyć, lecz w czasach o których opowiada autorka trędowaci byli wykluczani ze społeczeństwa, a leku na tą chorobę nie znano.

Książka opiera się na dziejach rodzin Petrakisów i Vandoulasków. Bohaterów jest dużo, historia ciągnie się przez trzy pokolenia i trwa do czasów współczesnych. Na początku poznajemy Alexis, której matka Sofia nie chce zdradzić swoich korzeni. Pewnego dnia młoda kobieta wybiera się w podróż do Plaki, gdzie mała Sofia wychowała się. Tam poznaje starą przyjaciółkę rodziny, Fotini, która zdradza tajemnice jej przodków i otwiera przed nią drzwi przeszłości. Rozpoczyna swoja opowieść od tragicznego momentu zesłania Eleni Petrakis, babci Alexis, na wyspę. Eleni do tej pory była nauczycielką w miejscowej szkole oraz matką dwóch córeczek-Anny i Marii. Odtąd dziewczynki musiały wychowywać się pod opieka ojca Giorgisa, który był rybakiem i przewoźnikiem na wyspę. Fotini była przyjaciółka Marii, więc zna bardzo dobrze wszystkie szczegóły z trudnego życia jej rodziny.

Pani Hislop zabrała się na bardzo trudny temat opisania zmagań chorych na trąd w XI wieku. Do tego dołączyła uniwersalne wątki poboczne, jak miłość, zdrada i przebaczenie. Wydarzenia w książke płyną bardzo szybko, jeden czyn powoduje poważne konsekwencje, które wpływają na ludzi żyjących wiele lat później. Niełatwo zapomnieć o swojej rodzinie, a jeszcze trudniej zupełnie odciąć się od niej, nawet jeśli dokonali kiedyś wiele złego. Spinalonga jest głównym miejscem akcji, jednak mamy wrażenie, że prawdziwe życie płynie gdzie indziej. Na wybrzeżu dzieją się rzeczy, które na wyspie byłby nie do przyjęcia. Nastrój książki jest ponury, ludzi co chwila dosięga nieszczęście. Najczęściej tymi pechowcami są osoby z dobrym sercem, więc kara jest niezasłużona i porusza do głębi. Bohaterowie bardzo różnią się pomiędzy sobą, ukazani są i szlachetni i nieuczciwi. Jak to bywa w życiu los odwraca kartę i wszystko zmienia się w najmniej oczekiwanym momencie, a prawda zawsze wychodzi na jaw.