Gra zaklinacza recenzja

Jest to moje pierwsze spotkanie z dziełami autora i trochę żałuję, że nie zaczęłam od pierwszego tomu.
Policjantka wydziału osób zaginionych Mila Vasquez dotknięta aleksytymią, nie może odczuwać empatii, nawiązywać i zaangażować się w relacje, a nawet rozpoznać własnych uczuć również do dziesięcioletniej córki, Alice. Po traumatycznych wydarzeniach postanawia rzucić pracę, wyprowadzić się na odludzie i całkowicie porzucić poprzednie życie. Jadnak nie będzie jej to dane. Po roku na progu domu Mili pojawia się jej dawna zwierzchniczka, Joanna Shutton prosząc o pomoc w sprawie bestialskiej masakry i zaginięcia ciał czteroosobowej rodziny Andersonów. Sprawca został schwytany jednak nie wypowiedział ani słowa. Jedynym tropem są jego tatuaże na całym ciele składające się jedynie z liczb, oprócz jednego będącego imieniem - Mila. Ogarnięty obsesją numeryczną morderca chce jej coś przekazać. Jak wskazuje sam tytuł szybko okazuje sie, że w grze bierze udział "zaklinacz", który sam nie uczestniczy w zbrodniach, zabija rękami swoich uczniów jako pośredników. Uzależniając od siebie wyciąga z wyznawców najmroczniejsze instynkty. Transformacja, która kształci się w umysłach morderców, przeobraża niewinne jednostki w sadystów.
Milę od zawsze pociągał mrok, majac wcześniej styczność z zabójcą podprogowym stała się jedyną osobą mogącą rozwikłać apokaliptyczną wizję mordercy, a jej udział w śledztwie nie był dziełem przypadku. Pomaga jej dawny kolega z wydziału Simon Berish.
Zaklinacz zmienia całą narrację, rolę kto jest kim w grze drapieżnik - ofiara. Mila zaczyna popadać w paranoję, jednocześnie zdając sobie sprawę z absurdalności swojego zachowania. Pod wpływem dalszych wydarzeń, doprowadzających ją do szoku emocjonalnego coś zaczyna w niej pękać, zaczyna doznawać uczucia, których nigdy nie poznała.
Fabuła została przemyślana bardzo wnikliwie i szczegółowo, utopijny świat przerodził się w wylęgarnię zła. Wszystkie zawarte niuanse złożone w całość dały psychodeliczny efekt. Odniosłam wrażenie, że autor zbyt mocno nafaszerował wydarzenia mrokiem. Naszpikowane tak dużą ilością wirtualnych wątków dało odczucie irracjonalności.
W tej książce wątek kryminalny nie ma związku z poprzednimi tomami, ale nawiązuje do nich życie prywatne bohaterów, które jednocześnie intryguje, ale i zdradza zbyt dużo. Dotyczy to głównie postaci ojca Alice. W książce nie pada nawet jego imię, ale jednocześnie można się domyślić kim był i jaką odegrał rolę zdradzając kulminacyjny punkt wcześniejszych tomów. Dla osoby, która tak jak ja zaczęła przygodę od trzeciego tomu psuje to zabawę z odkrywania sprawcy lub jednego ze sprawców. Paradoksalnie zachęca i zniechęca do sięgnięcia do poprzednich historii.