Gra zaklinacza

Po lekturze dwóch książek Carrisiego chyba mogę już stwierdzić, że wykreowane przez niego światy są naprawdę mroczne, a fabuła bardzo przesiąknięta złem. Tym razem w „Grze Zaklinacza”, trzecim tomie serii kryminalnej o detektyw Mili Vasquez (który spokojnie można czytać bez znajomości dwóch poprzednich) przenosi się ono w dużej części do świata wirtualnego, co na pierwszy rzut oka wydaje się bezpieczniejsze (w końcu na ulicach jest spokojniej), jednak już przy drugim spojrzeniu okazuje się, że teraz zło jest niczym nieograniczane – może się jeszcze mocniej deprawować, dopuszczać do głosy najmroczniejsze żądze. Fabuła pomiędzy światem wirtualnym a rzeczywistym mocno się tutaj zaciera. Klimat jest świetnie wypracowany – duszny, mroczny, przesiąka z kart powieści na czytelnika. Bohaterka przez swoim zaburzeniem braku odczuwania emocji wydaje się lepiej rozumieć o co w tej grze chodzi, choć i ona ma problemy z rozwiązaniem tej mrocznej zagadki. Intryga jest to mocno poplątana, a kolejne tropy wydają się tylko coraz mocniej zwodzić, coraz mocniej mieszać w głowie. Ogólnie to była bardzo klimatyczna lektura – mroczna, ale klimatyczna!

„Gra zaklinacza” to trzecia część niepokojącego i pełnego mroku cyklu z policjantką Milą Vasquez. W każdej z nich kobieta styka się ze złem wcielonym, człowiekiem, którego manipulacje prowadzą do okrutnych zbrodni.

Mila odcina się od przeszłości rezygnując z pracy w „przedpieklu”, gdzie zajmowała się poszukiwaniem zaginionych osób i wyprowadzając w zacisze wolne od techniki i cywilizacji. Gdy jednak po czteroosobowej rodzinie Andersonów zostaje jedynie makabryczne, skąpane we krwi miejsce zbrodni, a ich mordercą okazuje się wytatuowany w szczególny sposób mężczyzna, którego tożsamości nie sposób ustalić, Mila decyduje się pomóc w śledztwie. Kiedy jej córka zostaje uprowadzona, kobieta automatycznie zostaje wciągnięta w grę zaklinacza, w której rzeczywistość miesza się z fantazją i narkotycznym zwidem.

Sieć internetowa znowu zostaje użyta w formie broni, a podjęty przed laty eksperyment wymyka się spod kontroli. Jeśli ta gra się skończy, czy zło wyleje się na ulice? Czy będzie to oznaczało śmierć jej córki?

Ciekawa i rzadka przypadłość kobiety zwana zmrożeniem duszy, choć pozbawiająca ją umiejętności odczuwania empatycznego, sprawdza się również teraz, pozwalając na racjonalne, wytężone działania by odnaleźć córkę. Jednak i w jej pancerzu tworzą się coraz większe rysy. Czy paniczny strach przed utratą dziecka i gotowość, by bez wahania oddać za nie życie, to jednak oznaki miłości, której miała nigdy nie odczuw...

Niewątpliwie Donato Carrisi należy do ścisłej czołówki najlepszych pisarzy w gatunku thrillera kryminalnego w moim prywatnym rankingu, a każda kolejna książka, utwierdza mnie tylko w tym przekonaniu.

Zaniepokojona kobieta zfarmy na odludziu dzwoni na policję z prośbą opomoc. Kiedy patrolowi udaje się dotrzeć na miejsce, z dość dużym opóźnieniem nie zostają nikogo z czteroosobowej rodziny, a spore ilości krwi nie pozostawiają wątpliwości, że doszło do rzezi, choć zwłoki zniknęły.

Mila Vasquez porzuciła pracę agentki inie chce wracać. Nie wie jednak, że Enigma, jak podejrzanego nazwały media, zaplanował wciągnięcie jej wdiaboliczną grę. Spośród wielu tatuaży pokrywających ciało podejrzanego o tę zbrodnię, wyróżnia się jeden - jej imię. Tatuaż ten jest zaproszeniem do odkrycia zagadki Enigmy.

Rozpoczyna się skomplikowane śledztwo, które przynosi kolejne pytania. Carrisi porusza problem wpływu zdobyczy technologicznych na nasze społeczeństwo. "Sądzimy, że my je posiadamy, tymczasem to one posiadają nas". Zło w świecie wirtualnym bywa bezkarne, ale pozostawia za sobą nieusuwalne ślady.

Kolejny raz dostajemy solidną wielowarstwową opowieść, której stopień skomplikowania i intrygująca fabuła sprawiają, że nie sposób się od niej oderwać. Niezwykle dynamiczna akcja, posiada tyle niespodziewanych zwrotów, iż trudno wyjść z podziwu nad pomysłowością autora. Umiejętność łączenia na pierwszy rzut oka zupełnie niepasujących do siebie faktów w logicz...